اثر محلول پاشی کیتوزان و نانو کیتوزان بر محتوای نسبی آب برگ و برخی ویژگیهای رشدی گل همیشه بهار تحت تنش شوری

کیتوزان یک پلی ساکارید گلوزامین مشتق شده از کیتین است که بهعنوان الیسیتور زیستی برای بهبود بخشیدن بیوسنتز متابولیست های ثانویه و به عنوان کود در کنترل آزادسازی ترکیبات شیمیایی سموم و تحریک جوانه زنی و رشد گیاه استفاده می شود. به منظور بررسی اثر کیتوزان و نانوکیتوزان بر محتوای نسبی آب برگ و برخی ویژگیهای رشدی گل همیشه بهار تحت تنش شوری، آزمایشی در شرایط گلخانه انجام شد. تیمارها شامل چهار سطح شوری ۰)، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلیمولار از منبع کلرید سدیم که به ترتیب معادل ۰، ۴/۵، ۹/۱۴ و ۱۳/۷ دسی زیمنس بر متر) و پنج سطح تعدیل کننده ۰ ، ۰/۲۵، ۰/۵ گرم در لیتر کیتوزان و ۰/۲۵ و ۰/۵ گرم در لیتر نانوکیتوزان) به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد . نتایج نشان داد با افزایش سطوح شوری، وزن خشک برگ، تعداد برگ در بوته، تعداد گل در بوته و محتوای نسبی آب برگ، بطور معنی-داری در مقایسه با تیمار شاهد به ترتیب به میزان ۶۰/۰۹، ۳۵/۵، ۳۹/۶ و ۱۲/۶ کاهش یافت. محلول پاشی کیتوزان و نانوکیتوزان، میزان محتوای نسبی آب برگ، وزن تر و خشک برگ، تعداد برگ و گل در بوته را در مقایسه با تیمار شاهد افزایش داد. در مجموع، کاربرد نانوکیتوزان موجب کاهش اثرات مضر تنش شوری در گل همیشه بهار و بهبود رشد این گیاه گردید.

Keywords:

تنش شوری , نانوکیتوزان , محتوای نسبی آب برگ