توانایی برخی از خاکهای مازندران در اکسایش گوگرد عنصری و اثر آن بر آهن قابل جذب خاک

تحقیق حاضر به منظور بررسی پتانسیل برخی از خاکهای مازندران در اکسایش گوگرد عنصری و تاثیر آن بر آهن قابلجذب این خاکها انجام شد. بدین منظور ابتدا تعداد ۵۰ نمونه خاک زراعی از مناطق مختلف استان مازندران از عمق ۰ تا ۳۰ سانتیمتری برداشت شد و برخی از خواص فیزیکی و شیمیایی خاکها و غلظت آهن قابلجذب تعیین شد. سپس آزمایش گلدانی در قالب طرح کاملاتصادفی با منظور کردن دو تیمار ۰ و ۰/۵ درصد گوگرد عنصری و با ۴ تکرار اجرا شد بدین منظور تمام نمونه خاکها تا حد F.Cمرطوب و به دو قسمت تقسیم شدند. یک قسمت بدون گوگرد و قسمت دیگر پس از افزودن ۰/۵ درصد گوگرد در گلدانه ای ۲ کیلوگرمی ریخته شده و به مدت ۲ ماه در دمای ۲۸ درجه سانتیگراد انکوباسیون شدند.پس از پایان مرحله انکوباسیون در آنها مقدار گوگرد اکسیدشده (سولفات) به روش گراویمتری و میزان آهن قابل جذب اندازه گیری گردید تا میزان گوگرد اکسیدشده و آهن آزادشده در خاکها در اثر اکسایش گوگرد به دست آید. مقایسه میانگین با استفاده از آزمون t-student نشان داد که آهن قابلجذب خاک قبل و بعد از تیمار گوگرد اختلاف معنیدار دارند. دامنه تغییرات آهن قابل جذب خاک قبل و بعد از تیمار با گوگرد به ترتیب برابر با ۳-۸۲ و ۳-۳۵۱میلی گرم در کیلوگرم بود که نشان دهنده افزایش آهن قابل جذب بعد از استفاده از گوگرد در خاکهای مختلف استان مازندران میباشد.

Keywords:

آهن قابل جذب , اکسایش گوگرد , مازندران