مقایسه حذف کادمیم توسط کیتوسان اتصال عرضی یافته با کاپاکاراگینان، کیتوسان-آلژینات سدیم و کیتوسان- آلژینات سدیم- فیبرنانوسلولزی

در این پژوهش، کارایی جذب کیتوسان اتصال عرضی یافته با کاپاراگینان (mChitoCar)، کیتوسان- آلژینات سدیم (CSA) و کیتوسان- آلژینات سدیم- فیبر نانوسلولزی (CSA-N) برای پاکسازی آب آلوده به فلز سنگین کادمیم به طور مجزا مورد بررسی قرار گرفت. جذب کادمیم توسط جاذبهای زیستی در سیستم تعادلی یا پیمانهایی انجام شد. مطالعه جذب کادمیم توسط mChitoCar، CSA و CSA-N به ترتیب ۱/۱۱)، ۰/۵۵ و ۰/۵۵ گرم بر لیتر) در دامنه غلظتی ۰-۱/۹۷ میلی مولار کادمیم در pH معین ۷/۶ در قدرت یونی ۸ میلی مولار انجام گردید. مدلهای فرندلیچ، لنگموئیر، دوبینین- راداشکوییچ و تمکین بر داده های حاصل برازش یافت. نتایج نشان داد در هر سه جاذب مورد مطالعه، معادله فرندلیچ بخوبی بر داده ها برازش یافت. ماکزیمم پتانسیل جذب توسط جاذب های mChitoCar، CSA و CSA-N به ترتیب ۷۵۰، ۴۳۸۰/۹ و ۳۲۳۰/۳ میکرومول بر گرم بدست آمد. یافته های این پژوهش نشان داد که در شرایط مشابه، توانایی جذب کادمیم توسط CSA در مقایسه با دو جاذب دیگر بیشتر است. اما از دیدگاه کارایی جاذب و توان استفاده مکرر از جاذب در شرایط مورد مطالعه، جاذب mHCSCar بهتر از جاذبهای CSA و CSA-N میباشد.

Keywords:

حذف کادمیم , فرندلیچ , لنگموئیر , همدما.