تاثیر قارچ های میکوریزی بر افزایش صفات رشدی پایه های متداول بادام در شرایط تنش کم آبی

در این پژوهش اثر قارچهای میکوریزی بر صفات رشدی و مقاومت به تنش کم آبی در پایه های متداول بادام در آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای این تحقیق شامل فاکتور اول، قارچ میکوریز در دو سطح :M بدون مصرف و :M۱ مصرف قارچ میکوریزی، فاکتور دوم پایه بادام در چهار سطح GN )، GF، محلی شوراب ۲ و تلخ) و فاکتور سوم تنش کم آبی در چهار سطح :I۱) بدون تنش، ۲۰ :I۲ درصد، ۴۰ :I۳ درصد و ۶۰ :I۴ درصد تخلیه رطوبت قابل استفاده گیاه بودند. نتایج نشان داد بین چهار پایه مورد آزمایش اختلاف معنی داری بین صفات مورد بررسی وجود داشت. حداکثر مقادیر صفات از پایه GF حاصل شد. تیمار تنش کم آبی منجر به تفاوت معنیدار در صفات مورد بررسی شد. با افزایش تنش کم آبی از تیمار (I۱) به تیمار (I۴)، وزن خشک ریشه کاهش یافت. تلقیح قارچهای میکوریزی باعث افزایش ۲۷ درصدی وزن خشک ریشه شد. بیشترین میزان رشد طولی درخت، رشد قطری ساقه، وزن خشک اندام هوایی از تیمار GF+I۱ بدست آمد. بر اساس نتایج این پژوهش با تلقیح قارچهای میکوریزی، صفات رشدی افزایش و اثرات منفی تنش کم آبی کاهش یافتند.

Keywords:

بادام , کم آبی , رشد رویشی , وزن خشک