مریم جوادزاده - گروه خاکشناسی، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
کاظم خاوازی - موسسه تحقیقات آب و خاک، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
نوید قنواتی - گروه خاکشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
علیرضا جعفرنژادی - بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، سازمان تحقیقات،آموزش و ترویج کشاورزی، اهواز، ایران
وحیداله جهاندیده مهجن آبادی - موسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران

این تحقیق با هدف بررسی میزان اثر باکتریهای محرک رشد و کود گوگرد بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم در خاکهای شور سدیمی انجام پذیرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاتصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه انجام شد. فاکتور اول سه سطح خاک شور و سدیمی شامل: نسبت سدیم جذب سطحی شده ۱۳ با هدایت الکتریکی هشت، نسبت سدیم جذب سطحی شده ۱۵ با هدایت الکتریکی ۱۰ و نسبت سدیم جذب سطحی شده ۱۷ با هدایت الکتریکی ۱۴، فاکتور دوم چهار سطح باکتریهای محرک رشد شامل: شاهد، P.alcaliphila، R.pusense وB. subtilis و فاکتور سوم دو سطح کود گوگرد شامل: عدم کاربرد و ۱۰ تن در هکتار بود. نتایج نشان داد که برهم کنش کود گوگرد و خاکهای شور و سدیمی بر زیست توده، تعداد سنبله در گلدان، عملکرد در گلدان، شاخص برداشت و سطح برگ معنیدار بود. بیشترین عملکرد دانه ۱۱/۵۷) درصد) و شاخص برداشت از کاربرد باکتری R.pusense در سطح شور و سدیمی (نسبت سدیم جذب سطحی شده ۱۳ با هدایت الکتریکی (۸ حاصل شد. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان دهنده اثر مثبت کاربرد کود گوگرد و باکتریهای محرک رشد در افزایش عملکرد و اجزای عملکرد گندم در خاکهای شور و سدیمی بود.

تلقیح باکتریها، شور و سدیمی، رشد گیاه، گندم، گوگرد