فرزاد حیدری - مربی پژوهشی بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان،سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران
راضیه صبوحی - محقق ارشد بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران
کورش شیرانی - استادیار پژوهشی بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران
احمد مختاری - استادیار پژوهشی بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران

این تحقیق با هدف بررسی اثر استفاده از پلیمر نوکلئوس((M۱۹ در جابجایی تپه های ماسه ای تعریف ودر دو عرصه کاملا مشابه اجرا گردید. برای تعیین میزان جابجایی تپه ماسه ای و برداشت و یا ترسیب در عرصه از پیکه هایی در اطراف تپه و عرصه پلات نصب شد. با فرض بر اینکه پلیمر نوکلئوس((M۱۹ توانایی کنترل تپه ماسه ای را دارد. یکی از عرصه ها مالچ پاشی و دیگری به عنوان شاهد استفاده شد. سپس جابجایی تپه های ماسه ای در آنها طی بازه زمانی دو ساله مورد پایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که طی بازه زمانی تپه ماسه ای شاهد حدود ۰/۷۵ تا ۲/۵ متر جابجایی داشته، در صورتی که تپه ماسه ای مالچ پاشی شده کاملا ثابت مانده بود. از سویی دیگر این پلیمر با گذشت زمان، پوسته پوسته شده و علایم فرسودگی در آن مشاهده میگردد. همچنین این پلیمر در زمان انبارداری و حمل به دو لایه کاملا مجزا تقسیم شد که برای استفاده مجدد نیاز به مخلوط کردن داشت. با توجه به اینکه تپه ماسه ای مالچپاشی شده ثابت مانده ولی چنین نواقصی در عرصه مشاهده شدهاست، میتوان این گونه استنتاج کرد که یا این پلیمر در شرایط این منطقه کارایی مناسب ندارد و یا اینکه متولیان مالچ پاشی با نحوه استفاده از این ماده آشنایی کامل نداشتند.

پلیمر ، مالچ ، فرسایش بادی ، گرد و غبار