فریبا رسولی - دانشآموخته کارشناسی ارشد، گروه علوم خاک، دانشگاه یاسوج
حمیدرضا اولیایی - دانشیار گروه علوم خاک، دانشگاه یاسوج،
مهدی نجفی قیری - دانشیار گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی داراب، دانشگاه شیراز
حمیدرضا بوستانی - دانشیار گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی داراب، دانشگاه شیراز

تعیین ویژگیهای فیزیکوشیمیایی بیوچار برای استفاده بهینه از آنها در کشاورزی پایدار دارای اهمیت میباشد. هدف از این پژوهش بررسی ویژگیهای بیوچارهای تهیه شده از بقایای ذرت و گندم در دماهای مختلف گرماکافت ۲۵۰) ، ۴۵۰ و ۶۵۰ درجه سانتیگراد) بود. نتایج نشان داد که با افزایش دمای گرماکافت، عملکرد بیوچار، هیدروژن و اکسیژن کل و نسبتهای H/C و O/C کاهش یافته اما مقادیر EC، pH و کربن کل افزایش یافتند . همچنین مقادیر گروه های عاملی سطحی O-H در بیوچارهای تولید شده در دمای ۶۵۰ درجه سانتیگراد کاهش یافته و یا حذف شدند، در نتیجه اسیدیته سطحی بیوچار کاهش یافته و ویژگیهای آروماتیکی آن افزایش یافت. این امر نشان دهنده کاهش اسیدیته سطح و در نتیجه پایداری بالاتر بیوچارهای تولید شده در دماهای بالاتر است. بیوچار تولیدشده از ذرت در دمای ۶۵۰ درجه سانتیگراد بیشترین پایداری را داشت. در مجموع به نظر میرسد که بیوچارهای تولید شده در دمای بالاتر به دلیل پایداری بالاتر، دارای پتانسیل بیشتر برای ترسیب کربن هستند ، در حالی که بیوچارهای تولید شده در دمای پایینتر که دارای گروه های عاملی بیشتری هستند،احتمالا۰ برای اصلاح درجای محیطهای آلوده به فلزات سنگین مناسب تر هستند.

بیوچار ذرت، بیوچار گندم، ترسیب کربن، گروه عاملی