برآورد تبخیر و تعرق مرجع در دامنه ی از مقادیر سرعت باد تحت شرایط کمبود داده

تبخیر و تعرق مرجع یکی از متغیرهای بسیار مهم برای مدیریت آب در مزرعه و مدلسازی فرآیندهای هیدرولوژیکی است. این متغیر به میزان زیادی به سرعت باد وابسته است که منجر میشود برآورد آن در محیطهای داده محدود بادخیز با مشکل مواجه شود. در این مطالعه عملکرد چهار مدل فائو-تشعشع، هارگریوز-سامانی، پریستلی-تیلور و مکینک در مقابل مدل پنمن-مانتیث فائو ۵۶ در دامنه ی وسیعی از مقادیر باد متوسط با استفاده از آماره ی ریشه میانگین مربعات خطا نرمال شده بررسی شد. داده های سرعت باد، دمای حداقل و حداکثر، رطوبت نسبی، ساعت آفتابی برای ۱۶ منطقه نیمه خشک ایران اخذ شد. نتایج نشان داد که در اکثر موارد بهترین و ضعیف ترین عملکرد به ترتیب مربوط به مدلهای هارگریوز-سامانی و مکینک بود. در مناطقی با سرعت باد بیش از ۳ متر بر ثانیه، برآورد تبخیر و تعرق مرجع دارای خطای فراوانی در شرایط داده محدود بود. در مناطق با سرعت باد ماهانه بین ۲/۵-۱/۵ متر بر ثانیه، متوسط خطای مطلق مدل هارگریوز-سامانی حدود ۲۰/۷ درصد بود که بیانگر آن است که این مدل در این شرایط قابل توصیه است. نتایج این مطالعه میتواند برای تصمیم گیران در راستای ارتقای امنیت آبی و غذایی کشور تحت شرایط کمبود داده استفاده شود.

Keywords:

مناطق نیمه خشک , پنمن-مانتیث فائو ۵۶ , مناطق داده محدود , نیاز آبی گیاهان