ارزیابی کیفی تناسب اراضی برای روشهای مختلف در دشت ریمکان

هدف اصلی این تحقیق مقایسه روشهای مختلف آبیاری بر اساس سیستم ارزیابی پارامتریک در مساحت ۳۰۵۸ هکتار در دشت ریمکان واقع در استان خوزستان در جنوب غربی ایران است. خصوصیات خاک منطقه مورد مطالعه مانند بافت، عمق، هدایت الکتریکی، زهکشی، مقدار کربنات کلسیم و شیب از مطالعه نیمه تفصیلی دقیق خاک دشت ریمکان در مقیاس ۲۰۰۰۰ :۱ حاصل شد. پس از آنکه خصوصیات خاک مورد تجزیه و تحلیل و ارزیابی قرار گرفت با استفاده از تکنیکهای سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی نقشه های تناسب برای روشهای آبیاری سطحی، بارانی و قطرهای تولید شد. نتایج به دست آمده نشان داد که ۱۶۲ هکتار ۵,۳٪ اراضی برای آبیاری سطحی و قطره ای توصیه شده است. در حالی که برای ۶۳۲,۲ هکتار ۲۰/۷) درصد) از اراضی برای آبیاری بارانی بسیار کارآمد و مناسب است علاوه بر این برای همه سیستمهای آبیاری اراضی نامناسب وجود ندارد. با استفاده از آبیاری قطرهای به جای روش آبیاری بارانی و سطحی تناسب ۱۷۴۸/۸ هکتار ۵۷/۲) درصد) در دشت ریمکان بهبود می یابد. در این منطقه عامل اصلی محدود کننده در استفاده از روشهای آبیاری سطحی و یا بارانی بافت خاک و محتوای کربنات کلسیم بود و عامل اصلی محدود کننده در استفاده از روش های آبیاری قطرهای محتوای کربنات کلسیم خاک بود.

Keywords:

آبیاری سطحی , آبیاری قطره ای , ارزیابی تناسب اراضی , روش پارامتریک.