سروش کماجیان - دانشجوی ارشد آبیاری و زهکشی،گروه مهندسی آب، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
سیدابراهیم هاشمی گرم دره - استادیار گروه مهندسی آب، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
محمد عبداللهی پور - استادیار گروه مهندسی آب، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
شادمان ویسی - استادیار بخش تحقیقات آبیاری و فیزیک خاک، موسسه تحقیقات خاک و آب، کرج

در سالهای اخیر به سبب گرمایش جهانی و کمبود منابع آب، مطالعات منطقه ای در خصوص پارامترهای اقلیمی از جمله بارش اهمیت خاصی پیدا کرده اند. در این میان در کنار روشهای سنتی، استفاده از علوم و ابزار جدید از جمله سنجش از دور و تصاویر ماهواره ای به عنوان مکمل قابل قبولی در جامعه ی علمی شناخته شده اند. در این تحقیق با استفاده از سامانه ی Google Earth Engine، با به کارگیری مجموعه داده های تخمین بارش ماهواره ای (دیتاست) ERA۵، GPM، GsMAP و Chirps، روند تغییرات ماهانه بارش داده های ماهواره ای و ایستگاه های زمینی سینوپتیک برای سالهای ۲۰۱۰-۲۰۲۰ برای ۱۰ ایستگاه در سطح استان قزوین مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. نتایج مقایسه ی این دیتاستها نشان داد، داده های ERA۵ و GPM دارای ضریب همبستگی بالای ۰/۷ با داده های زمینی بودند و مقدار پارامترهای RMSE، Bias و MAE در سطح قابل قبولی بودند. در شرایط کمبود داده های بارش، استفاده از داده های بارش این محصولات در منطقه مورد مطالعه قابل اتکا خواهند بود. با این حال از آنجا که داده های این دیتاستها تحت تاثیر خطاهای گوناگون مثل خطای سنسور و الگوریتم بازیابی هستند ارزیابی آنها در شرایط اقلیمی و توپوگرافی مختلف، برای بهبود کارایی آنها در کشاورزی ضروری است.

بارش، سنجش از دور، گوگل ارث انجین، ماهواره