نقش قارچ های آربسکولار در سکوستراسیون کربن

افزایش روزافزون گاز CO۲ در اتمسفر نقش مهمی در گرمایش جهانی دارد. انتشار گاز CO۲ از احتراق سوختهای فسیلی و همچنین اراضی کشاورزی با مدیریت نامناسب منشاء میگیرد. کربن آلی خاک نقش مهمی در چرخه جهانی کربن و آب و هوای زمین دارد. قارچ های میکوریز آربسکولار به عنوان همزیست ریشه بسیاری از گیاهان، در جذب آب و عناصر غذایی، کاهش اثر تنش های زیستی و غیرزیستی و پایداری نظامهای کشاورزی نقش مهمی دارند. گلومالین، گلیکوپروتئین اختصاصی تولیدی توسط این قارچها در خاک و درون ریشه است که به دلیل پایداری مولکولی، مدتهای مدیدی در خاک باقی مانده و در ترسیب کربن در خاکها نقش مهمی ایفا میکند. در برخی از خاکها، گلومالین به تنهایی حدود ۳۰ درصد کربن آلی خاک را به خود اختصاص میدهد. گلومالین کیفیت خاک را با افزایش ظرفیت نگهداری آب، ذخیره مواد غذایی و در دسترس بودن این مواد، فعالیتهای میکروبی و آنزیمی و تولید پلی ساکاریدهای خارج سلولی پس از رهاسازی در خاک افزایش میدهد. خاکورزی حفاظتی، مواد اصلاحی آلی و محصولات میکوریزی (به عنوان مثال ذرت، سورگوم، سویا و گندم) تولید گلومالین را افزایش داده و کربن را به اشکال پایدار تبدیل میکند و موجب حفظ حاصلخیزی خاک و کاهش انتشار CO۲ میشود.

Keywords:

ترسیب کربن , قارچهای میکوریز آربسکولار , کاربری اراضی , کربن آلی خاک , گلومالین