محمد اتفاق دوست - University of Guilan
حمید علاف نویریان - University of Guilan

این آزمایش به منظور تعیین اثر درصد غذادهی بر عملکرد شاخص های رشد، ضریب تبدیل غذایی، بازماندگی و ترکیبات شیمیایی در پرورش میگوی رودخانه ای شرق(Macrobrachium nipponense)  انجام گردید. طبق این آزمایش، ۱۸۰ عدد میگوی رودخانه ای شرق با میانگین (± خطای استاندارد) وزنی ۱۸/۰± ۴۰/۱ گرم شمارش و در ۱۲ آکواریوم شامل ۴ تیمار و ۳ تکرار در هر تیمار با شرایط یکسان پرورشی توزیع شدند. میگوها در تیمارهای مختلف با درصدهای متفاوت (۱، ۲، ۳، ۴ درصد بر اساس وزن توده زنده) بصورت ۵ بار در روز، با غذای تجاری و به مدت ۵۶ روز غذادهی گردیدند. در پایان، شاخص های رشد و ترکیبات شیمیایی بدن در تیمارهای مختلف تعیین گردید. نتایج نشان داد، متوسط وزن نهایی، افزایش وزن و نرخ رشد ویژه بطور معنی داری در تیمار ۳ درصد غذادهی در روز نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود (۰۵/۰p<)، ولی اختلاف معنی داری در ضریب وضعیت بین تیمارها مشاهده نشد (۰۵/۰(p>. کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی در تیمار ۳ درصد غذادهی در روز بدست آمد و تیمارهای ۳ و ۴ درصد غذادهی در روز به ترتیب با ۶/۲ ± ۵۵/۷۷ و ۷/۱ ± ۳۷/۶۴ درصد، بیشترین نرخ بازماندگی را داشتند. نتایج به دست آمده مطلوبیت میزان غذادهی ۳ درصد در روز را نشان داد و اختلاف معنی دار آماری از نظر افزایش نرخ بازماندگی، کاهش ضریب تبدیل غذایی و افزایش میزان پروتئین و چربی لاشه با سایر تیمارهای آزمایشی داشت (۰۵/۰p<).

Feeding rate, Oriental River prawn, Prawn fostering, Growth indices, Body composition, درصد غذادهی, میگوی رودخانه ای شرق, پرورش میگو, شاخص های رشد, ترکیب بدن