اثر پری بیوتیک الیگوفروکتوز بر عملکرد رشد، بازماندگی و شاخص های خونی بچه ماهی ازون برون (Acipenser stellatus)

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 190

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ISFJ-24-1_009

تاریخ نمایه سازی: 23 آبان 1400

Abstract:

هدف از این مطالعه، بررسی اثر الیگوفروکتوز بر عملکرد رشد و بازماندگی بچه ماهی ازون برون (Acipenser stellatus) می باشد. بدین منظور تعداد ۹۰ قطعه بچه ماهی ازون برون با میانگین وزن ۱۴/۰± ۱۶/۳۰ گرم از انستیتو بین المللی تحقیقات ماهیان خاویاری تهیه و با استفاده از طرح کاملا" تصادفی در ۳ تیمار هر یک با ۳ تکرار در حوضچه های فایبرگلاس و شرایط فیزیکو شیمیایی آب نسبتا ثابت (p<۰.۰۵) ذخیره و به مدت دو هفته با غذای پایه سازش داده شدند. بچه ماهیان به مدت ۱۱ هفته با جیره های حاوی سطوح ۰% ( جیره پایه) ۱% و ۲% الیگوفروکتوز (رافتیلوز P۹۵ شرکت سیگما) تا حد سیری تغذیه شدند. نتایج این تحقیق آشکار نمود که سطح ۱% پری بیوتیک نسبت به سایر سطوح، بر افزایش معنی دار وزن، نرخ رشد ویژه، کارایی غذا، نسبت کارایی پروتئین، شاخص کبدی و کاهش ضریب تبدیل غذایی تاثیر دارد (p<۰.۰۵) با این وجود تفاوت معنی داری در نرخ بازماندگی میان تیمارها مشاهده نگردید (p>۰.۰۵). در انتهای دوره از بچه ماهیان خونگیری و شاخصهای تعداد گلبول های قرمز و سفید، نسبت های حجمی و شمارش افتراقی انواع سلولی، هماتوکریت و هموگلوبین بررسی شدند که نتایج آن، اختلاف معنی داری را در تعداد گلبولهای قرمز، میانگین حجم گویچه ها (MCV)، میانگین هموگلوبین گویچه ها (MCH)، میانگین غلظت هموگلوبین گویچه ها(MCHC)، هماتوکریت و هموگلوبین تیمارها نشان نداد(p>۰.۰۵) ولی شمارش افتراقی تعداد گلبول های سفید خون در تیمار۱% و تعداد نوتروفیل تیمارهای۱% و ۲% در مقایسه با جیره پایه، اختلاف معنی داری نشان دادند( (p<۰.۰۵. بر اساس این نتایج می توان گفت، الیگوفروکتوز و به خصوص در سطح ۱% قابلیت تاثیر گذاری نسبتا خوبی بر افزایش عملکرد رشد و کارایی تغذیه در بچه ماهی ازون برون دارد.