تاٴثیر فلوکستین بر میزان مصرف غذا و رفتار غذایی در ماهی طلایی Carassius auratus

سروتونین از جمله مونوآمین هایی است که نقش بالقوه ای در تنظیم مصرف غذا در پستانداران دارد و هر عاملی که بتواند فعالیت سروتونرژیک را افزایش دهد باعث کاهش اشتها می گردد. فلوکستین به عنوان ماده موثر داروی پروزاک با بلوکه کردن بازجذب سروتونین، موجب افزایش آن شده و با توجه به ورود این ماده به اکوسیستم های آبی به عنوان یک ماده آلاینده مطرح است. در این مطالعه نقش فلوکستین در میزان مصرف غذا و رفتار تغذیه ای ماهی طلایی، Carassius auratus بررسی گردید. در آزمایش ۱، ماهیان با وزن ۴۹-۲۱ گرم در چهار گروه تقسیم شدند. گروه کنترل: بدون هیچ گونه تزریق؛ گروه تزریق شده با سرم فیزیولوژیک؛ و گروه های تزریق شده با µg g-۱ ۱ و µg g-۱ ۱۰ وزن بدن فلوکستین که در ۵ نوبت به صورت یک روز در میان تزریق شدند. میزان مصرف غذا بعد از هر تزریق محاسبه شد و در نهایت تغییرات وزنی تیمارها نیز بررسی گردید. در آزمایش ۲، تعداد ۲۰ عدد ماهی طلایی در دو گروه برای آزمون رفتاری انتخاب شدند که شامل گروه کنترل و گروه تزریق شده با µg g-۱ ۱۰ وزن بدن فلوکستین بودند که در ۵ نوبت به صورت یک روز در میان تزریق شدند. بعد از هر تزریق رفتارهای تغذیه ای نمونه ها بررسی شد. نتایج نشان داد که فلوکستین باعث کاهش معنادار مصرف غذا در ماهیان می شود. کاهش مصرف غذا، کاهش معنادار وزن گیری را در گروه Flu-۱۰ به دنبال داشت. همچنین فلوکستین بر رفتار غذایی ماهی طلایی موثر بوده و میل به جستجو و مصرف طعمه را بطور معنی دار کاهش داد. این مطالعه نقش بالقوه یکی از داروهای انسانی را بر فاکتورهای تغذیه ای یک ماهی استخوانی مشخص کرده و نشان می دهد که فلوکستین می تواند فاکتورهای غذایی و رشدی را در ماهی طلایی تحت تاٴثیر قرار دهد.

Keywords:

Fluoxetine , Goldfish , IP injection , Food intake , Feeding behavior , فلوکستین , ماهی طلایی , تزریق درون صفاقی , مصرف غذا , رفتار غذایی.