تاثیر شش هفته تمرین پلایومتریک بالاتنه بر توان بی هوازی بالاتنه و عملکرد رکورد ۲۵ متر کرال پشت پسران شناگر ۱۰ ساله

هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرین پلایومتریک بالاتنه بر توان بی هوازی بالاتنه و عملکرد شنای ۲۵ متر کرال پشت شناگران پسر ۱۰ ساله بود.روش: بدین منظور ۱۶ نفر از شناگران عضو تیم شنای استان به صورت داوطلب (میانگین سن۷/۰±۹/۹ سال، وزن ۹±۹/۴۵ کیلوگرم، قد ۵ ±۸/۱۴۹سانتی متر، شاخص توده بدن ۳±۱۹/۲۰ کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب شدند. آزمودنی ها بر اساس رکورد ۲۵ متر شنا به یک گروه تمرین پلایومتریک در محیط بیرون آب (۸ نفر) و کنترل (۸ نفر) به صورت همتا تقسیم شدند. تمرینات پلایومتریک بر روی دست به مدت ۶ هفته، هر هفته ۳ جلسه و در مجموع ۱۸ جلسه صورت گرفت. مدت زمان هر جلسه تمرین پلایومتریک ۱۶ تا ۳۵ دقیقه به طول انجامید. پیش و پس از اجرای پروتکل، آزمون رکورد ۲۵ متر شنا کرال پشت جهت بررسی عملکرد شنا و تست وینگیت دست جهت بررسی عملکرد بی هوازی انجام شد. بررسی داده ها، از طریق تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری (۰۵/۰>p)انجام شد،یافته ها: شش هفته تمرین پلایومتریک بالاتنه بر روی دست شناگران کرال پشت شاخص های عملکرد بی هوازی از جمله اوج توان به میزان ۱۸ درصد نسبت به گروه کنترل پیشرفت معنی داری داشت اما میانگین توان با اینکه ۷ درصد پیشرفت داشت اما معنادار نبود(۰۵/۰>p). عملکرد شنا در ۲۵ متر کرال پشت ۸۰/۳ درصد پیشرفت نسبت به گروه کنترل وجود داشت و معنی داری مشاهده شد (۰۵/۰> p). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج نشان داد شش هفته تمرین پلایومتریک بالاتنه توان بی هوازی بالاتنه و عملکرد شناگران کرال پشت را نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بهبود می دهد

Keywords:

تمرین پلایومتریک , اوج توان بی هوازی , میانگین توان بی هوازی , رکورد شنا , پسران