شهلا میرگلوی بیات - استادیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات اندومتریوز، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
سعیده سرحدی - استادیار گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
فرحناز فرزانه - دانشیار گروه زنان و مامایی، فلوشیپ نازایی، مرکز تحقیقات بیماری های عفونی و گرمسیری زاهدان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.
زهرا شیخی - دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران.

مقدمه: دیستوشی شانه یکی از اورژانس های مامایی می باشد که با عوارض جنینی و مادری قابل توجهی همراهی دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی دیستوشی و ارتباط بین فاکتورهای مادری و پارامترهای جنینی با دیستوشی شانه انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی گذشته نگر در طی سال های ۹۸-۱۳۹۴ بر روی ۷۱۴۸ از پرونده های مادران باردار مراجعه کننده به زایشگاه بیمارستان علی ابن ابیطالب زاهدان انجام شد. اطلاعات لازم از قبیل سن مادر، سن حاملگی، جنسیت نوزاد، وزن و قد هنگام تولد و داشتن یا نداشتن دیستوشی شانه از پرونده های موجود در بایگانی بیمارستان استخراج و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۲) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه پرونده مربوط به ۷۱۴۸ زن بارداری که طی سال های ۹۸-۱۳۹۴ در بیمارستان علی ابن ابیطالب زایمان طبیعی داشتند، مورد بررسی قرار گرفت که از این تعداد، ۶۴ نوزاد دچار دیستوشی شانه شده بودند که فراوانی دیستوشی شانه ۸۹/۰% به دست آمد. ۴۴ نفر (۶۶%) از مادران در گروه سنی بالای ۳۰ سال بوده و ۳۹ نفر (۵۹%) از نوزادان پسر بودند. ۵۶ نفر (۵/۸۷%) از نوزادان وزن بالای ۴۰۰۰ گرم و ۱۵ نفر (۲۳%) از مادران دیابت داشتند. نتیجه گیری: فراوانی دیستوشی شانه ۸۹/۰% بوده و سن بالای مادر، وزن جنین و جنسیت به عنوان ریسک فاکتورهای دیستوشی شانه می باشند که با در نظر گرفتن فراوانی این ریسک فاکتورها می توان با سزارین به موقع، جلوی عوارض مادری و نوزادی ناشی از دیستوشی را گرفت.

دیستوشی, شانه, جنین, فاکتورهای مادری