تاثیر تمرین در خانه در دوره دنیاگیری کووید-۱۹ بر سطوح سرمی شاخصهای انسولینی زنان مبتلا به دیابت بارداری

مقدمه: دیابت بارداری (GDM) نوعی اختلال در متابولیسم کربوهیدرات و گلوکز است که برای اولین بار در طی دوران بارداری مشاهده می شود. دیابت بارداری علاوه بر عوارض مادری، باعث عوارض نامطلوبی در کودکان می شود. با توجه به این که افزایش سطح فعالیت بدنی تاثیر مهمی در کاهش عوارض بیماری دیابت دارد، لذا مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرین در خانه در دوره دنیاگیری کووید-۱۹ بر سطوح سرمی شاخص­های انسولینی زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی در سال ۱۳۹۹ بر روی ۴۰ نفر از زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری در سن بارداری ۲۸-۲۴ هفته و مراجعه کننده به درمانگاه شهید حیدری شهرستان نهاوند انجام شد. افراد به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفره قرار گرفتند. گروه مداخله تمرینات منتخب در خانه را با استفاده از کش تک­متغیر به مدت ۸ هفته و ۳ روز در هفته و هر روز ۴۰-۲۰ دقیقه انجام دادند و گروه کنترل در این مدت هیچ گونه فعالیت بدنی نداشتند. سپس از طریق خون گیری، میزان سطوح سرمی انسولین و قند ناشتای خون اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۱) و آزمون های شاپیروویلک، لون، تی وابسته و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه ۸ هفته تمرین منتخب در خانه توانست افزایش معنی داری بر تفاضل مقادیر سطوح انسولین ناشتا (۰۳۶/۱±۴۸۲/۲- در برابر ۶۲۶/۰±۱۱۶/۰) و کاهش معنی داری بر تفاضل مقادیر سطوح قندخون ناشتا (۹۷۸/۱۴±۵۵۰/۴۵ در برابر ۸۲۳/۶±۱۵۰/۰-) در زنان باردار گروه مداخله نسبت به گروه کنترل داشته باشد (۰۰۱/۰>p). درحالی که، این تمرینات تاثیر معنی داری بر متغیرهای حساسیت به انسولین و مقاومت به انسولین در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل پس از ۸ هفته تمرین منتخب نداشت (۰۵/۰انسولین در زنان باردار مبتلا به دیابت بارداری دارد.

Keywords:

انسولین , تمرینات منتخب , حساسیت به انسولین , دیابت بارداری , کرونا