سیدعبدالمجید موسوی - گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، صندوق پستی: ۱۴۵۱۵-۷۷۵
ابوالقاسم کمالی - گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، صندوق پستی: ۱۴۵۱۵-۷۷۵
مهدی سلطانی - گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، صندوق پستی: ۱۴۵۱۵-۷۷۵
مهدی شمسایی - گروه شیلات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، صندوق پستی: ۱۴۵۱۵-۷۷۵

این مطالعه در دریاچه سد کارون چهار واقع در استان چهارمحال و بختیاری به مدت ۱ سال از اسفند ۹۰ تا بهمن ۹۱ صورت گرفت. در این پژوهش سه ایستگاه درنظر گرفته شد، یک ایستگاه در نزدیکی تاج سد و دو ایستگاه در سرشاخه های ورودی دریاچه دررودخانه های ارمند و بازفت. برخی پارامترهای کیفی آب  و هم چنین پارامتر های زیستی مانند شناسایی و شمارش زئوپلانکتون ها و میزان کلرفیل a مورد ارزیابی قرار گرفت. براساس بررسی های صورت گرفته، چهار گروه زئوپلانکتونی در منطقه مورد مطالعه، شناسایی گردید. که شامل پروتوزوآ (Protozoa)، گردان تنان (Rotifera)، کلادوسرا (Cladocera) و پاروپایان (Copepoda) بودند. در این میان روتیفرا با ۲۷ گونه دارای بالاترین تنوع بین گروه های شناسایی شده بود. پس آن پاروپایان با ۷، کلادوسرا با ۵ و پروتوزوآ با ۴ گونه بیش ترین تنوع گونه ای را به خود اختصاص دادند. در مقایسه بین فصول مختلف از نظر تنوع، از مجموع ۴۳ گونه شناسایی شده، تابستان با ۳۶ گونه بالاترین تنوع گونه ای را دارا بود. پاییز با ۳۵، بهار با ۳۲ و زمستان با ۲۵ گونه در مراحل بعد از نظر تنوع گونه ای قرار داشتند. در میان گروه های زئوپلانکتونی به جز کوپه پودا بقیه در فصل زمستان فراوانی بسیار کمی داشتند.نرخ غلظت کلرفیل a، میزان پارامترهایی مانند فسفر  و گونه های شناسایی شده زئوپلانکتونی نشان دهنده غالبیت شرایط الیگوتروفی در دریاچه مورد مطالعه بود. براساس نتایج به دست آمده تمامی شاخه های زئوپلانکتونی دارای همبستگی مثبت و معنی دار با پارامتر هایی مانند دما، و کلرفیل a  بودند (۰/۰۱>P). از طرفی فراوانی زئوپلانکتون ها با اکسیژن محلول همبستگی منفی غیرمعنی داری را نشان داد (۰/۰۵

گردان تنان, پاروپایان, کارون ۴, اکسیژن محلول