اثر کورتیزول خوراکی بر رشد، میزان بازماندگی، هماتوکریت و پارامترهای بیوشیمیایی خون ماهیان کپور دریایی (Cyprinus carpio) انگشت قد

کورتیزول نقش مهمی در جنبه های مختلف فیزیولوژی ماهی شامل تنظیم یونی، رشد، استرس و عملکرد ایمنی بازی می کند. هدف این مطالعه بررسی اثر کورتیزول خوراکی بر رشد، بازماندگی،هماتوکریت و پارامترهای بیوشیمیایی خون در بچه ماهیان کپور دریایی Cyprinuscarpio می باشد. برای این منظور، کپور معمولی با میانگین وزنی (۰/۱۲ ±۱/۳۶ گرم) به مدت ۸ هفته با غذای تجاری حاوی ۰ (شاهد)، ۵۰ ، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم غذای هیدروکورتیزون تغذیه شدند (۴تیمار و ۳ تکرار). نتایج نشان داد از نظر شاخص های رشد (درصد افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، ضریب رشد ویژه و میزان مصرف غذا) میزان بازماندگی و هماتوکریت، بین تیمارها با میانگین وزنی (۰/۳۶±۳/۲۲ گرم) اختلاف معنی داری وجود نداشت (۰/۰۵گلوکز سرم خون در تیمار شاهد (۱/۴۰±۷۳/۰۴ میلی گرم بر دسی لیتر) به طور معنی داری پایین تر بود (۰/۰۵>P) اما میزان کلسیم سرم بین تیمارها اختلاف معنی داری نداشت (۰/۰۵کورتیزول به طور معنی داری کم تر از تیمار شاهد بود (۰/۰۵>P). نتایج نشان داد که کورتیزول خوراکی می تواند میزان گلوکز خون را به عنوان منبع انرژی برای مکانیسم های اسمزی در بچه ماهیان کپور معمولی افزایش بخشد. 

Keywords:

کورتیزول , گلوکز , شاخص های رشد , کپورمعمولی