دستکاری زمان و درصد تخمک ریزی و افزایش درصد بره زایی در میش های نژاد زندی با استفاده از هورمون های پروژسترون و ملاتونین

هدف از این مطالعه بررسی اثر استفاده از هورمون های پروژسترون و ملاتونین بر هم زمان سازی تخمک ریزی در میش های نژاد زندی و افزایش درصد آبستنی حاصل از جفت گیری با قوچ ها می باشد. در این مطالعه ۱۵۶ راس میش نژاد زندی که خارج از فصل تولیدمثلی به سر می بردند به طور تصادفی انتخاب و به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول (شاهد) هیچ گونه  تزریق هورمونی دریافت نکرد. در گوش میش های گروه دوم (ملاتونین) یک قطعه رگولین حاوی ملاتونین به صورت زیرجلدی کاشته شد و بعد از ۳۵ روز، قوچ ها به داخل آن رها شدند. در گروه سوم (پروژسترون) میش ها به مدت ۱۲ روزبه صورت واژینال سیدرگذاری شدند و هنگام سیدربرداری ۶۰۰ واحد  eCG به صورتعضلانی دریافت نمودند و پس از مدت ۴۸ ساعت، قوچ ها میان آن ها رها شدند. گروه چهارم (ملاتونین و پروژسترون) ابتدا یک قطعه رگولین دریافت نموده، سپس در روز ۲۲ به مدت ۱۲ روز سیدرگذاری شده و هنگام سیدربرداری ۶۰۰ واحد eCG به صورت عضلانی دریافت نمودند و پس از مدت ۴۸ ساعت، قوچ ها میان آن ها رها شدند. پارامترهای تولیدمثلی شامل درصد زایش، نرخ بره زائی، درصد دوقلوزائی، تعداد بره های متولد شده، وزن بره ها و تعداد دوقلوهای تولد یافته بررسی شد. نتایج این آزمایش نشان داد استفاده از پروژسترون و eCG تاثیر معنی داری در بهبود شاخص های تولیدمثلی داشته که سبب افزایش تولید بره در مقایسه با سایر گروه ها بوده است (۰/۰۵>P). 

Keywords:

پروژسترون , درصدزایش , درصد دوقلوزائی , نرخ بره زائی , ملاتونین , میش زندی