افشین متقی - استادیار جغرافیای سیاسی، دانشگاه خوارزمی

از طریق انتخابات، شهروندان ضمن نظارت بر عملکرد منتخبان خود، به حکومت حاکمان مشروعیت می بخشند. در حقیقت، انتخابات مناسب­ترین ابزاری است که به­وسیله­ آن می توان اراده­ شهروندان را در انتخاب متصدیان امور کشور مداخله داد. به­دلیل چنین اهمیتی، جغرافیدانان سیاسی با بررسی روشمند و علمی رابطه­ میان انتخابات و محیط جغرافیایی، حرکتی فراسوی شمارش آراء را آغاز کرده­اند تا جغرافیای انتخابات را به­سوی تشریح الگوهای کلی سیاسی و روندشناسی تشکیل حکومت­ها به پیش برند. در این مقاله به بررسی و تبیین الگوهای رفتاری تاثیرگذار در رای­آوری نماینده­ شهرستان کازرون در نهمین دوره­ انتخابات مجلس شورای اسلامی پرداخته شده است. روش تحقیق در این مقاله، توصیفی- تحلیلی به­شمار می­رود که در گردآوری اطلاعات نیز از روش کتابخانه­ای و کار میدانی (مصاحبه­ حضوری) استفاده شده است. نتیجه­ این تحقیق نشان می­دهد که از میان خاستگاه­های مختلف رای، ترکیب سه نظریه اینگلهارت، پییانوریس و مکتب شیکاگو، الگویی جغرافیایی برای مطالعه­ رفتار رای­دهی به­عنوان یک کنش سیاسی- مکانی فراهم می­آورد و در سه چارچوب «جغرافیای سیاسی محلی»، «جغرافیای اقتصادی» و «جغرافیای قدرت»، الگوی رای­آوری و رای­دهی را مشخص می­سازد. بر این اساس، در جغرافیای انتخابات شهرستان کازرون، سه خاستگاه تجربه­ی انباشته­ی سیاسی گذشته، پایگاه اقتصادی- اجتماعی و طرح­واره­ نظام سیاسی در چارچوب بسترهای مکانی و بنیادهای زیستی، در رای­آوری نماینده­ این شهرستان نقش ایفا کرده است.

جغرافیای انتخابات, دیدگاه اینگلهارت, پییا نوریس, مکتب شیکاگو, مجلس شورای اسلامی, کازرون