رسول قربانی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تبریز
محمدرضا پورمحمدی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تبریز
حسن محمودزاده - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تبریز

گسترش کلانشهر تبریز باعث شده بخش وسیعی از با ارزش­ترین اراضی بلافصل شهرها به زیر ساخت­و­ساز برود. بنابراین این تحقیق کاربردی تجربی با هدف بررسی پراکنش شهری و تغییرات کاربری اراضی در محدوده کلانشهر تبریز با استفاده از تصاویر ماهواره­ای لندست برای یک مقطع ۲۷ ساله و با استفاده از تکنیک طبقه­بندی شی گرا صورت گرفته است. در این مقاله با اتکا به روش تحقیق تاریخی علی با اخذ تصاویر ماهواره­ای چندزمانه لندست ۵ و ۷ از سازمان زمین­شناسی امریکا و استفاده از تکنیک­های پردازش تصاویر ماهواره­ای شی­گرا تغییرات کاربری اراضی در مقطع زمانی ۲۰۱۱-۱۹۸۴ با تاکید بر گسترش فضائی کلانشهر تبریز مورد ارزیابی قرار گرفته است. بر اساس نتایج حاصله مقدار مساحت کلانشهر تبریز (مادر شهر تبریز و شهرهای اقماری) از ۳۴/۷۲۲۰ هکتار در سال ۱۹۸۴ به ۸۲/۲۲۳۴۶ هکتار در سال ۲۰۱۱ رسیده است. مساحت قابل توجهی از توسعه اخیر بر روی اراضی زراعی و باغی صورت گرفته که کاهش ۶۴۷۰ هکتاری کاربری­های مذکور لزوم مدیریت توسعه آتی شهرها با سیاست­های­های انبوه­سازی و بلندمرتبه­سازی (شهر فشرده)، استفاده از زمین­های بایر و خالی موجود در داخل شهر (توسعه میان­افزا)، هدایت سمت توسعه شهر در جهاتی غیر از زمین­های کشاورزی محدوده را می طلبد.

تغییرات کاربری اراضی, طبقه بندی شی گرا, تصاویر ماهواره ای چند زمانه, کلانشهر تبریز