رضا ولی زاده - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه تربیت معلم-تهران

هدف پژوهش حاضر شناسایی وضعیت آسیب­پذیری لرزه­ای ساختمان­های شهر کرمان می­باشد. این تحقیق از نوع پیمایشی و بر اساس شاخص­های کیفی و کمی بافت کالبدی شهر کرمان می­باشد. جامعه آماری این تحقیق ساختمان­های شهر کرمان می­باشند که به صورت نمونه­برداری احتمالی انتخاب شده­اند. شهر کرمان دارای یک هسته مرکزی بسیار قدیمی و عمدتا از ساختمان­های خشتی و گلی است که بالاترین میزان آسیب­پذیری را دارند. در حواشی این هسته مرکزی کمربندی را می­توان جدا کرد که ساختمان­های آن آجری قدیمی با سقف عمدتا قوسی می­باشند. سومین واحد شهر ساختمان­های آجری و تیرآهنی بدون شناژ می­باشند. واحد چهار شهر ساختمان­های آجری تیر آهنی شناژدار می­باشند که در بخش­هایی از شهر وجود داشته که آسیب­پذیر آنها نسبتا کم می­باشد. واحد پنج و شش بخش­هائی از شهر که کاملا تازه ساز بوده را شامل می­شوند که از نوع اسکلت فلزی و بتن­آرمه می­باشند، در مجموع مقاومت این واحد بیش از سایر واحدهای شهر است و در برگیرنده محله­هائی نظیر شهرک باهنر و شهرک الغدیر است. نتایج نشان می­دهد که: شهر کرمان در یکی از فعال­ترین واحدهای لرزه زمین­ساختی ایران واقع شده ۸۳ درصد از سازه­های شهر کرمان در اثر رخداد احتمالی زلزله بیش از ۶ ریشتر ناشی از جنبا شدن گسل تراستی کوهبنان در ۱۵ کیلومتری شمال شرقی شهر کرمان دچار تخریب بیش از ۵۰ درصد شده که بیش از ۵۳ درصد جمعیت شهر در معرض آسیب زیاد قرار خواهند گرفت.

زلزله, آسیب پذیری شهری, ریزپهنه بندی خطر زلزله, خطرپذیری سازه ای, خطرپذیری جمعیتی