عیسی جوکارسرهنگی - دانشیار گروه جغرافیا، دانشگاه مازندران
حسین جباری - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مازندران

با توجه به این که تعیین مقدار دقیق توان سرزمین برای کاربری­های مختلف غیرعملی است، با به­کارگیری منطق فازی به­عنوان منطق مدل­سازی ریاضی فرآیندهای غیردقیق و مبهم، می­توان زمینه­ای برای مدل­سازی فرایندهای مطرح در تعیین توان اکولوژیکی فراهم ساخت. برای این منظور، در این تحقیق مدل اکولوژیکی توسعه شهری ایران به­عنوان مبنا مدنظر قرار گرفت و با استفاده از منطق فازی برای استان آذربایجان­غربی اجرا شد. فازی­سازی نقشه­های منابع اکولوژیکی، در واقع کاربرد سیستم استنتاج­گر فازی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به­منظور تعیین درجه عضویت و همپوشانی فازی لایه­­های مختلف برای توسعه شهری است. نتایج ارزیابی توان اکولوژیکی برای توسعه شهری و تحلیل نقاط قوت و ضعف منطق فازی در مقایسه با پیاده­سازی مدل مبتنی بر مدل مخدوم (ایران) نشان داد که با به­کارگیری موتور استنتاج­گر فازی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی ارزیابی توان اکولوژیکی به خصوص در کناره­های مرز یگان­های تشکیل­دهنده نقشه­های منابع اکولوژیکی، نزدیک­تر به واقعیت انجام می­گیرد. در نهایت به­منظور تخصیص سرزمین به­کاربری­های مختلف در استان، به مطالعات اقتصادی و اجتماعی و مدل­سازی­های بیش­تری نیاز است.

توان اکولوژیکی, آمایش سرزمین, توسعه شهری, منطق فازی, آذربایجان غربی