پریسا اکبری - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشگاه تربیت مدرس تهران
امیر قلاوند - دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس تهران
سیدعلی محمد مدرس ثانوی - استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس تهران

جهت بررسی تاثیر سیستم های تغذیه آلی، شیمیایی، تلفیقی و کود زیستی باکتریایی PGPR) بر عملکرد دانه، میزان روغن و ترکیب اسید های چرب رقم آلستار آفتابگردان، آزمایشی در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در راستای کاهش مصرف کود های شیمیایی، اصلاح خاک و بهبود وضعیت تغذیه گیاه در جهت رسیدن به کشاورزی ارگانیک اجرا گردید. عامل اصلی در 5 سطح کودی شامل 100 درصد آلیF1 25 درصد شیمیایی و 75 درصد آلیF2 50 درصد شیمیایی و 50 درصد آلی F3 75 درصد شیمیایی و 25 درصد آلی F4 و 100 درصد شیمیایی F5 و عامل فرعی در 2 سطح تلقیح شاملI1 بذور تلقیح شده به ازتوباکتر و آزوسپریلیوم وI0 بذور تلقیح نشده با استفاده از طرح های کرت های خرد شده در چارچوب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار بررسی گردیدنتایج بیانگر آن است عملکرد دانه به طور معنی داری در سیستم تلفیقی بیشتر از سایر سیستم های شیمیایی و آلی بود(F3›F4›F2›F5›F1 بیشترین و کمترین درصد روغن بترتیب در تیمارF1 00 درصد آلی) و تیمارF3 50 درصد آلی + 50 درصد شیمیایی) بدست آمد. اسیدهای چرب اشباع (اسید پالمیتیک و اسید استئاریک) در پاسخ به افزایش کود آلی به طور معنی داری در سیستم های تغذیه کاهش یافته در حالیکه اسیدهای چرب غیراشباع (اسید اولئیک و اسید لینولئیک) افزایش یافتند. بیشترین میزان اسید لینولئیک و اسید اولئیک بترتیب در سیستم 10درصد کود آلیF1,سیستم تغذیه تلفیقیF3 ایجاد شد. نتایج نشان داد تلقیح بذرها با باکتری های افزاینده رشد موجب بهبود خصوصیات کیفی و کمی آفتابگردان گردید. بطوریکه سبب افزایش معنی دار عملکرد دانه، میزان روغن و اسید های چرب غیراشباع و کاهش اسید های چرب اشباع روغن در مقایسه با تیمار کنترل گردید

آفتابگردان،PGPRسیستم تغذیه، عملکرد دانه، روغن و اسید چرب