ارزیابی توان توسعه گردشگری بیابان و تاثیر آن بر ابعاد اجتماعی- اقتصادی و کالبدی در سکونتگاههای روستایی (مورد مطالعه روستاهای شهرستان خور و بیابانک)
عنوان مقاله: ارزیابی توان توسعه گردشگری بیابان و تاثیر آن بر ابعاد اجتماعی- اقتصادی و کالبدی در سکونتگاههای روستایی (مورد مطالعه روستاهای شهرستان خور و بیابانک)
شناسه ملی مقاله: JR_GEOP-18-50_013
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_GEOP-18-50_013
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
مجتبی قدیری معصوم - دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران و عضو قطب علمی توسعه روستایی
محمد سلمانی - دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران
محمدجواد قصابی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران
خلاصه مقاله:
مجتبی قدیری معصوم - دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران و عضو قطب علمی توسعه روستایی
محمد سلمانی - دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران
محمدجواد قصابی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران
واژه «پایدار» امروزه بهطور گسترده ای بهمنظور توصیف جهانی که در آن نظامهای انسانی و طبیعی تواما بتوانند تا آینده ای دور ادامه حیات دهند، به کار گرفته می شود. توجه به این مسئله و لزوم ارزیابی توان اکولوژیکی و ظرفیتهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در مباحث مختلف توسعه بهخصوص گردشگری، برنامهریزان توسعه را ملزم به شناسایی منابع از ابعاد مختلف و بهرهبرداری درست و عقلانی از آنها میکند. در این راستا پژوهش پیش رو با هدف توسعه گردشگری پایدار به مطالعه و ارزیابی توان توسعه گردشگری در شهرستان خور و بیابانک پرداختهاست. تحقیق حاضر از نوع توصیفی تحلیلی مبتنی بر روشهای کتابخانهای و میدانی است، بدین صورت که ابتدا با بهرهگیری از روش سیستمی و مدلهای ارزیابی توان اکولوژیکی دکتر مخدوم، توان اکولوژیکی منطقه ارزیابی گردید. در مرحله بعد، با استفاده از مدل مقایسه زوجی ساعتی ارزشگذاری شاخصهای اجتماعی، اقتصادی و کالبدی صورت پذیرفت و ظرفیتهای اقتصادی-اجتماعی منطقه گردشگری شهرستان خور و بیابانک با بهرهگیری از مدل ELECTRE، به لایههای اطلاعاتی قبل اضافه گردید؛ و در نهایت با استفاده از مدل برنامهریزی راهبردی SWOT راهکارهای اساسی جهت توسعه بخش گردشگری منطقه مورد مطالعه، ارائه گردید. نتایج حاصل از مطالعات صورتگرفته حاکی از آن است که این محدوده دارای پتانسیل بالایی برای توسعه گردشگری بیابان و گردشگری قومی- فرهنگی بوده و میتوان از طریق برنامهریزی منطقی و عقلانی در راستای ظرفیت و پتانسیل منطقه و توجه بنیادین به مفاهیم و آموزههای گردشگری پایدار، مقدمات توسعه هرچه بیشتر گردشگری منطقه را فراهم نمود.
کلمات کلیدی: ارزیابی توان, گردشگری بیابان, سکونتگاه های روستایی شهرستان خور و بیابانک
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1313917/