مریم نجفی هزارجریبی - کارشناس ارشد مدیریت برنامه ریزی توسعه گردشگری

گردشگری یکی از بخش های اقتصادی – اجتماعی مهم و رو به رشد دوران ماست که می تواند به طور مستقیم و غیرمستقیم میلیون هاشغل ایجاد کند. با این حال ، در بسیاری از نقاط ، مزایای گردشگری در مناطق شهری و ساحلی متمرکز شده که به توزیع نابرابر ثروتو فرصت های اقتصادی دامن میزند. فشار بر مکانهای پربازدید با مشکلاتی از جمله ازدحام بیش از حد ، تقاضای ناپایدار برای منابعطبیعی و فرهنگی و اختلالات احتمالی در بافت اجتماعی و زندگی جامعه همراه است. ترویج گردشگری در مناطق روستایی مزایای اینبخش را به طور گسترده تری نمایش داده و خطرات مرتبط با تمرکز گردشگری در مکان های خاص را کاهش می دهد . گردشگریمی تواند ابزاری موثر در تامین فرصتهای اقتصادی - اجتماعی برای جوامع روستایی باشد. همچنین می تواند با افزایش جذابیت و نشاطمناطق روستایی ، کاهش چالش های جمعیت شناختی ، کاهش مهاجرت و احیای سنت های محلی ، ماهیت زندگی روستایی را حفظکند. با ظهور ویروس COVID-۱۹، نقش گردشگری روستایی بیش از هر زمان دیگری پررنگ شد. گردشگری در مناطق روستاییفرصت های مهمی را برای رونق مجدد این صنعت فراهم می کند زیرا گردشگران به دنبال مقصدهای کم جمعیت و فعالیت در فضایباز هستند. اما همانطور که می دانیم در مناطق روستایی، آمادگی کمتری برای مقابله با تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم این بیماری وجوددارد. بنابراین حمایت از آنها در مواجهه با اثرات اقتصادی و اجتماعی این بیماری و در عین حال توسعه گردشگری از اهمیت حیاتیبرخوردار است. در این نوشتار کوتاه سعی خواهم کرد با جمع آوری و تشریح توصیه های راهبردی برای توسعه گردشگری روستایی درهمه گیری COVID-۱۹ و با نکته برداری از سایت جهانی گردشگری، در احیای این بخش از گردشگری که شاید تنها راه نجات ماباشد ، گام کوچکی بردارم.

گردشگری روستایی ، COVID-۱۹ ، توسعه ، توصیه های راهبردی، پاندمی