ارزیابی توزیع جغرافیابی، تولید و عملکرد استانی گل محمدی از طریق مقایسه استانی در ایران

گل محمدی یکی از گیاهان دارویی مهم ایران به شمار می آید که گسترش آن در نواحی روستایی به ویژه مناطق آب و هوایی خشک و نیمه خشک می تواند باعث افزایش اشتغال در این مناطق شود و از مهاجرت روستائیان جلوگیری نماید. به منظور بررسی میزان گسترش کشت این محصول در استان های مختلف و میزان تولید آن جهت شناسایی نواحی مستعد برای گشترش گل محمدی این تحقیق بر اساس داده های آمارنامه کشاورزی طی سال های ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸ اجرا شد. در این پژوهش سطح زیر کشت، میازن تولید و متوسط عملکرد استان ها طی سه سال مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد در سال ۱۳۹۶ کل سطح زیر کشت محصول گل محمدی ۲۰۶۸۴/۸ هکتار بود که استان فارس با ۸۰۱۳/۴ هکتار بیشترین میازن سطح زیر کشت گل محمدی را در بین استان ها داشت. در سال ۱۳۹۷ کل سطح زیر کشت محصول گل محمدی ۲۴۰۸۹/۱ هکتار ثبت شد که از این مقدار ۱۹۱۹۷/۴ هکتار مربوط به باغات بارور و ۴۸۹۱/۷ هکتار مربوط به باغات غیر بارور بود. همچنین استان فارس با ۸۱۲۴/۵ هکتار بیشترین میزان سطح زیرکشت گل محمدی را داشت. در سال ۱۳۹۸ کل سطح زیرکشت محصول گل محمدی در ایران به ۲۶۲۲۹/۳۵ هکتار رسید و بیشترین میازن سطح زیر کشت گل محمدی را استان فارس با ۸۳۲۲ هکتار به خود اختصاص داد. استان کرمان با ۴۳۰۰ هکتار در رتبه دوم قرار داشت و استان اصفهان با ۳۶۰۴۲ در رتبه سوم قرار گرفت. بر اساس نتایج این پژوهش استان های آذربایجان شرقی و غربی، اصفهان، کردستان دارای بالاترین عملکرد در واحد سطح بود که نشان دهنده شرایط مساعد محیطی در این استان های برای پرورش گل محمدی می باشد.

Keywords:

گل محمدی , تولید , عملکرد , توزیع جغرافیایی