اثر زمان در کنترل مگس میوه مدیترانه ای با استفاده از نماتدهای بیمارگر حشرات در شرایط آزمایشگاهی

مگس میوه مدیترانه ای Ceratitis capitata Wiedemann یکی از مخربترین آفات درختان میوه در جهان می باشد. با توجه بهدامنه میزبانی و سیع و خ سارت کمی و کیفی این آفت و از طرفی رویکرد پژوه شی جهت تو سعه روشهای کنترلی سازگار با محیطزیست ، کنترل زیستی این آفت در مرحله شفیرگی مدنظر این تحقیق قرار گرفت. هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه کارایی کنترلزیستی شفیره مگس میوه مدیترانه ای با استفاده از نماتدهای بیمارگر حشرات گونه های S. feltiae ،Steinernema carpocapsaeHeterorhabditis bacteriophora در شرایط آزمایشگاهی بود. آزمون به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. نمونه های شاهد فقط آب مقطر استریل دریافت کردند. پتری دیش ها در شرایط آزمایشگاهی به دمای ۱±۲۵ درجه سلسیوس، رطوبت نسبی ۵± ۶۵ درصد و دوره نوری ۱۶ ساعت روشنایی و هشت ساعت تاریکی به مدت ۱۰ روز نگهداری شد. نتایج نشان داد که نماتدهای بیمارگر بکار رفته در این آزمایش، در مقایسه با شاهد، قابلیت کنترل جمعیت شفیره مگس میوه مدیترانه ای را در شرایط آزمایشگاه دارا بوده اند. با افزایش زمان در معرض بودن نماتد به طور معنی داری (P≤۰.۰۵) از میزان ظهور حشره کامل مگس میوه مدیترانهای کاسته شده است بطوری که این میزان در روز نهم پس از مایه زنی نماتد، متوقف شده است.

Keywords:

مگس میوه مدیترانه ای , Heterorhabditis , Steinernema , شفیره , کنترل زیستی