ارزیابی تحمل خشکی ژنوتیپ های گلرنگ پاییزه Carthamus tinctorius L.) بر اساس شاخصهای مقاومت و روش بایپلات

به منظور ارزیابی ارقام گلرنگ و تعیین بهترین شاخصهای مقاومت به خشکی ،آزمایشی در قالب طرح لاتیس ساده 8×8 با دو تکرار تحت دو شرایط رطوبتی تنش و آبیاری در معاونت مؤسسه تحقیقات کشاورزی دیم (سرارود) طی سال زراعی 86-85 اجرا گردید. نتایج نشان داد که در شرایط تنش ژنوتیپ های مورد مطالعه از نظر اکثر صفات مورد مطالعه اختلاف معنی داری با یکدیگر دارند. کمترین مدت زمان تا گلدهی و نیز رسیدگی به ژنوتیپ خاردار شماره 33 تعلق داشت. دو ژنوتیپ بی خار شماره 5 21 و ژنوتیپ خاردار شماره 64 بالاترین وزن هزار دانه را (بیش ، از 46 گرم) دارا بودند. تنها جزء عملکرد تعداد دانه در قوزه با عملکرد دانه همبستگی معنیداری نشان داد. از مقایسه میانگین عملکرد دانه ژنوتیپ های تحت بررسی مشخص شد که در شرایط تنش بیشترین عملکرد دانه به ژنوتیپ های شماره 53، 62 ، 45 به ترتیب 1620 ، 1639 ، 1590 کیلوگرم دره کتار و در شرایط ابیاری به ژنوتیپ های شماره 53 ، 38 ، 37 ، 45 بهترتیب 2631 ، 2599 ، 2135 و 2085 کیلوگرم درهکتار تعلق داشت.با توجه به عملکرد دانه ژنوتیپها در دو شرایط تنش و آبیاری، شاخصهای مختلف میانگینحسابیMP) میانگین هندسیGMP)تحمل به تنشSTI) حساسیتبه تنشSSI)تحملTOL) و پاسخ به خشکیDRI)محاسبه گردیدند. با توجه به همبستگی مثبت و معنیدار شاخصهای GMP، ، MP ، STIHAR با عملکرد دانه در شرایط تنش و آبیاری ، این شاخصها برای ارزیابی ارقام گلرنگ مناسب تشخیص داده شدند.

Keywords:

گلرنگ زراعی , صفات زراعی , عملکرد دانه , تحمل خشکی