مریم روحانی - کارشناسی ارشد روانشناسی مثبت گرا، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه پیام نور رامسر، ایران
مهدی دهستانی - دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه پیام نور تهران، ایران

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای عزت نفس در رابطه بین کمال گرایی والدین با اضطراب جداییکودکان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمام دانش آموزاندختر شهر تهران در بهار سال ۱۳۹۹ بود که از میان آنها ۳۰۰ نفر دانش آموز به همراه مادرانشان به روشنمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل سیاهه شناخت واره های کمال گرایی چندبعدیکابوری و تاننو (۲۰۰۴)؛ مقیاس عزت نفس روزنبرگ (۱۹۶۵) و مقیاس سنجش اضطراب جدایی (نسخهوالد) هان و همکاران (۲۰۰۳) بود. داده های پژوهش حاضر با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاریتحلیل شدند. در پژوهش حاضر ضریب مسیر مستقیم بین کمال گرایی مادران و اضطراب جدایی دختران(P=۰/۰۱, β=۰/۴۸۷) در سطح ۰/۰۱ مثبت و معنادار بود. ضریب مسیر مستقیم بین عزت نفس و اضطراب جدایی دختران (P=۰/۰۱, β=۰/۴۹۹) در سطح ۰/۰۱ مثبت و معنادار بود. ضریب مسیر غیر مستقیم بین کمال گرایی مادران و اضطراب جدایی دختران (P=۰/۰۰۳, β=۰/۱۷۱) در سطح ۰/۰۱ مثبت ومعنادار بود.

اضطراب جدایی، عزت نفس، کمال گرایی