نوا الماسی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه ازاد اسلامی واحد لاهیجان
طاهره حمزه پورحقیقی - دکتری روانشناسی عمومی

یوگا در قرن نوزدهم برای نخستین بار به جامعه غربی معرفی شد. یوگای هندی به سرعت در کشورهای اروپایی و استرالیاییرواج یافت. به طوری که به عنوان عاملی تاثیر گذار برای تسکین دردها بیماری ها و ناتوانی های مزمن مورد تایید قرار گرفت.یوگا تنها یک روش ورزشی نیست که تاکید آن بر پاره ای حرکات جسمانی باشد. بلکه مجموعه ای از نرمش ها و کشش هایجسمانی، که در کنار آن تمرین های رهاسازی انرز/ی های روانی نیز وجود دارد. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثربخشیتمرینات یوگا تاثیری بر شفقت به خود و تمایزیافتگی خود بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را نوجوانان رده سنی ۱۲ تا۱۸ سال باشگاه ستارگان جاودان شهر رشت تشکیل میدهند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۴۰ نوجوان کهبر اساس جنسیت (دختر) سن (۱۲ الی ۱۸ سال) همتا گردیده بودند در دو گروه کنترل و گروه تجربی (دوره تمرینات یوگا)جای گرفتند. پرسشنامه های پژوهش عبارت بودند شفقت به خود نف (۲۰۰۳) و برای سنجش تمایز یافتگی از پرسشنامهاسکورن و فریدلندر (۱۹۹۸) استفاده شده است. روش تحقیق به دلیل وجود گروه کنترل و آزمایش از نوع نیمه آزمایشی با گروهکنترل است. نتایج این پژوهش نشان داد که دوره تمرینات یوگا توانسته است به طور معناداری در افزایش شفقت به خود وتمایزیافتگی خود گروه تجربی اثرگذار باشد.

اثربخشی تمرینات یوگا، شفقت به خود و تمایزیافتگی خود