مطالعه اثر پروبیوتیک های باسیلوس سوبتیلیس و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم در جیره غذایی طیور بر مخاطرات میکروبی گوشت مرغ
Publish place: International Congress of Food Science and Public Health
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 375
This Paper With 5 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
FSPH01_059
تاریخ نمایه سازی: 24 آبان 1400
Abstract:
اهداف: پروبیوتیک ها فرآورده هایی از سلول های میکروبی هستند که اثر مفید روی سلامت و آسایش انسان دارند. براساس مطالعات متعدد، خواص بسیار با ارزشی از جمله اثرات ضد جهش زایی و ضد سرطان زایی و تقویت ایمنی بدن و مقاومت در مقابل پاتوژن های روده ای و ... را به پروبیوتیک ها نسبت داده اند. لذا هدف این مطالعه تعیین اثر استفاده از پروبیوتیک های باسیلوس سوبتیلیس و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم در جیره غذایی طیور گوشتی بر مخاطرات میکروبی در گوشت مرم می باشد. روش کار: برای این منرور دو گروه ۴۰ تایی تیمار و شاهد از جوجه های گوشتی انتخاب و در کل دوره ۵۵ روزه پروبیوتیک خوراکی (باسیلوس سوبتیلیس و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم) در شرایط یکسان به گروه تیمار داده شد و سپس هر دو گروه در کشتارگاه ذبت و از هر لاشه به میزان ۱۰۰ گرم نمونه پوست و گوشت سینه گرفته و در شرایط استریل به آزمایشگاه مواد غذایی دانشکده دامپزشکی انتقال و مطابق روش های استاندارد ایران مورد بررسی شمارش تام میکروبی، شمارش استافیلوکوکوس اورئوس، شمارش استرپتوکوک های مدفوعی، شمارش کلوستریدیوم پرفرینجنس، شمارش کلیفرم، جستجوی سالمونلا و جستجوی اشریشیاکولای قرار گرفته و نتایج با آزمون آماری t-Test مستقل و مربع کای آنالیز گردید. نتایج: مقایسه میانگین های شمارش تام میکروبی، کلیفرمی و استرپتوکوک مدفوعی و استافیلوکوکوس اورئوس گوشت، در دو گروه شاهد تیمار با آزمون آماری Test- مستقل کاهش معنی داری را نشان داد (p<۰/۰۰۵). همچنین فراوانی وجود اشریشیاکولای در گروه تیمار کاهش معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان می داد (p<۰/۰۵)، در صورتی که این کاهش در خصوص سالمونلا و کلستریدیوم معنی دار نبود. نتیجه نهایی: به نظر می رسد مصرف خوراکی پروبیوتیک ها بر کاهش باکتری های بیماری زای با منشا روده ای در گوشدت موثر می باشد. حال چنانچه فراوانی و بار آلودگی با این اجرام در مواد غذایی اعم از گوشت مرم کاسته شود گام موثری در جهت کاهش ابتلا به مسمومیت های غذایی، بهبود کیفیت بهداشتی و ماندگاری گوشت طیور برداشته شده است.
Keywords:
Authors
ساره آذرمی
دکترای عمومی دامپزشکی،دانشجوی دکتری تخصصی فناوری های تولید مثل دانشگاه تهران، مسئول فنی دامپزشکی
نوید جهان روشن
دکترای عمومی دامپزشکی،دانشجوی دکتری تخصصی مامایی و بیماری های تولید مثل دانشگاه تهران، مسئول فنی دامپزشکی