مقایسه محیط کشت های ام.آر.اس-صفرا و ام.آر.اس-ونکومایسین آگار برای شمارش اختصاصی باکتری های پروبیوتیک در حضور باکتری های استارتر ماست

زنده مانی پروبیوتیک ها در فرآورده های غذایی با استفاده از روش شمارش کلنی ها بر محیط کشت، روشی متداول است. دلایل آن سهولت کار و امکان انجام آزمون روزانه است. در پژوهش حاضر، مناسب بودن کاربرد محیط کشت ام.آر.اس-بایل و ام.آر.اس-ونکومایسین آگار برای شمارش اختصاصی پروبیوتیک ها ( لاکتوباسیلوس پلانتاروم، لاکتوباسیلوس رامنوسوس، لاکتوباسیلوس برویس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس) در حضورباکتری های ماست ( استرپتوکوکوس ترموفیلوس و لاکتوباسیلوس دلبروکی زیرگونه بولگاریکوس) مورد پژوهش قرار گرفت. باکتری های ماست در حضور ونکومایسین رشد نکردند درحالی که افزودن صفرا به محیط کشت مانع رشد باکتری های استارتر نشد. مطابق با نتایج این پژوهش، محیط کشت ام.آر.اس-ونکومایسین آگار (غلظت ۱۰ میلی گرم در لیتر ونکومایسین) به طور موثری در شمارش اختصاصی کشت های پروبیوتیک در حضور باکتری های استارتر ماست به کار برده شدند.

Keywords:

ام.آر.اس-بایل آگار , ام.آر.اس-ونکومایسین آگار , پروبیوتیک , زنده مانی