بررسی آلودگی کندوهای زنبور عسل شهرکرمانشاه به گونه های قارچی Aspergillus fumigatus و Ascosphera apis، Aspergillus flavus

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 320

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

FSPH01_138

تاریخ نمایه سازی: 24 آبان 1400

Abstract:

شناسایی ریسک فاکتورهای تولید و توسعه زنبورداری و تولید عسل یکی از مهمترین عوامل و راهکارهای دستیابی به آرمان های توسعه این صنعت می باشد. از جمله این ریسک فاکتورها شناسایی عوامل بیماریزا می باشد. از جمله این بیماری ها، بیماری های قارچی و از مهمترین بیماری های قارچی زنبوران عسل بیماری نوزاد گچی با عامل قارچی Ascosphaera apis و نوزاد سنگی با عوامل قارچی Aspergillus flavus و Aspergillus fumigatus است. در این بررسی از زنبورستان های شهر کرمانشاه ۱۲ زنبورستان و از هر زنبورستان ۸ کندو به صورت ت صادفی انتخاب گردید . نمونه های گرفته شده شامل لارو ، شفیره و زنبور بالغ بوده و در محیط SDA و YGC کشت داده شدند. سپس به روش اسلاید کالچر ساختمان قارچ ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج کشت و شناسایی قارچ ها نشان داد که آلودگی کندوها به گونه های قارچی آ سکوفرا آپیس، آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس فومیگاتوس به ترتیب ۷/۵، ۱۵ و ۱۲/۵ درصد می باشد. اما ۵ در صد کندوهای دارای علائم کلینیکال بیماری لارو گچی و ۷/۵ درصد هم دارای علائم کلینیکال بیماری لارو سنگی بودند.لازم به ذکر است که در این بررسی قارچ آسکوسفراآپیس عامل لارو گچی از زنبور بالغ جدا نشد. علاوه بر گونه های قارچی مذکور ۵ جنس دیگر شامل پنی سیلیوم،موکور،رایزوپوس آکرومونیوم و آلترناریا هم از کندوهای مورد بررسی جداسازی شدند. نکته قابل توجه آلودگی ۴۶ درصدی کندوها به قارچ پنی سیلیوم می باشد. لذا باتوجه به اینکه قارچ ها می توانند بر روی محصولات کندو رشد کرده و اثرات منفی متعددی از جمله ایجاد طعم ، بو و ... مواد غذایی شده و مصرف آن را دچار مشکل کنند خصوصا قارچ های زئونوزی مانند آسپرژیلوس ها که تولید توکسین هم دارند از اهمیت بسزائی برخوردار هستند. بنابراین با رعایت اصول بهداشتی و حفظ سلامت داخل کندوها از میزان آلودگی آن کاسته و نهایتا محصولی سالم و با کیفیت را روانه بازار مصرف نمود.

Authors

بهنام سلیمی

گروه علوم درمانگاهی دامپزشکی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران

زهرا یوسفی فرد

دانشجوی دکترای عمومی دامپزشکی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران