طراحی الگوی سازمان پیش کنش در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (مورد مطالعه: فرماندهی انتظامی استان فارس)

زمینه و هدف: پیش کنش بودن سازمان ها ضرورت دنیای در حال تغییر است و از آنجایی که نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران باید بتواند با پیش بینی آینده از وقوع مشکلات جلوگیری کرده و پیشرو انجام تغییرات برای ساختن آینده ای مطلوب باشد، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان پیش کنشی مطلوب نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران انجام شد. روش: روش پژوهش کمی، هدف پژوهش کاربردی و نوع پژوهش توصیفی پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش ۲۰۰ نفر از کارکنان فرماندهی انتظامی استان فارس بودند که بر اساس روش سرشماری ۲۰۰ پرسشنامه توزیع و ۱۹۹ پرسشنامه جمع آوری شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود، روایی پرسشنامه با روش روایی صوری و محتوا تایید شد. پایایی پرسشنامه از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ ۸/۰ به دست آمد. روش آماری تحلیل داده ها، کنترل فازی بود. یافته ها:یافته های پژوهش نشان داد وضعیت مطلوب برای داشتن یک سازمان پیش کنش در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از ترکیب ابعاد روابط انسانی، سیستم باز، فرآیند داخلی و اهداف عقلائی حاصل می شود. همچنین در فرماندهی انتظامی استان فارس در ابعاد روابط انسانی و سیستم باز، وضعیت موجود پیش کنشی بیشتر از حد نیاز است. در ابعاد اهداف عقلایی و فرآیند داخلی، وضعیت موجود پیش کنشی کمتر از میزان مورد نیاز است.  نتایج: سطح مطلوب پیش کنشی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران ۵/۹۱ از ۱۰۰ بود وبا توجه به اینکه در فرماندهی انتظامی استان فارس در همه ابعاد، وضعیت موجود، مطابق با وضعیت مطلوب نیست این نتیجه حاصل می شود که در این سازمان ضعف در پیش کنشی وجود دارد.

Keywords:

پیش کنشی , سازمان پیش کنش , ویژگی های سازمان پیش کنش , نیروی انتظامی , فرماندهی انتظامی استان فارس