رابطه زناشویی و انگاره بدنی با سالم زیستی دانشجویان

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه تعهد زناشویی و انگاره بدنی با سالم زیستی دانشجویان بود. روش پژوهش: پژوهش به شیوه همبستگی اجرا شد. جامعه آماری، دانشجویان متاهل دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران جنوب بودند. نمونه پژوهش ۱۵۴ بامیانگین سنی ۳۸ سال بودند که به شیوه غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش در این تحقیق از پرسشنامه های تعهد زناشویی آدامز و جونز ۱۹۹۷ ، انگاره بدنی مارش ۱۹۹۶ و سیاهه پنج عاملی سالم زیستی میرز و سوئینی ۱۹۹۹ استفاده شد. آماره تحلیل مسیر برای تعیین رابطه علی میزان تاثیر متغیر وابسته از متغیرهای مستقل اجرا شد. یافته ها: بزرگ ترین ضریب مسیر در بین متغیرهای مدل مربوط به دو متغیر انگاره بدنی با سالم زیستی β=۰/۴۳ و کوچک ترین ضریب مسیر متعلق به دو متغیر تعهد زناشویی با سالم زیستی β=۰/۳۹ است. همچنین ۵۱ درصد واریانس سالم زیستی بر پایه مدل نهایی پژوهش تبیین می شود. نتیجه گیری: می توان این گونه نتیجه گیری کرد که تعهد زناشویی و انگاره بدنی قدرت پیش بینی سالم زیستی را دارند، به این صورت که با افزایش تعهد زناشویی و انگاره بدنی، سالم زیستی افزایش می یابد.

Keywords:

انگاره بدنی , تعهد زناشویی , سالم زیستی