اثربخشی بازی درمانی با رویکرد گشتالتی بر انعطاف پذیری در پسران کم توان ذهنی بالای ۱۴ سال

هدف ازاین پژوهش تعیین اثربخشی بازی درمانی با رویکرد گشتالتی بر انعطاف پذیری در پسران کم توان ذهنی بالای ۱۴ سال می باشد. روش پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش را پسران کم توان ذهنی در مرکز جامع توانبخشی و حرفه آموزی تشکیل می دهد روش نمونه گیری به صورت هدفمند می باشد. نمونه آماری این پژوهش ۳۰ نفر (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) به صورت تصادفی از بین افرادی که شرایط ورود به مطالعه را دارا بودند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه انعطاف پذیری کانر و دیویدسون ۲۰۱۰ استفاده شده است. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون چند متغیره کواریانس تحلیل شد. یافته ها نشان داد که تنهایی پسران کم توان ذهنی بالای ۱۴ سال که بازی درمانی با رویکرد گشتالتی را دریافت کرده اند، نسبت به گروه کنترل تغییر معناداری داشته است. در نتیجه بازی درمانی با رویکرد گشتالتی می تواند در افزایش انعطاف پذیری پسران کم توان ذهنی بالای ۱۴ سال موثر باشد.

Keywords:

کم توان ذهنی , بازی درمانی گشتالتی , انعطاف پذیری , پسران کم توان ذهنی بالای ۱۴