ناهید بیگمی - کارشناس آموزش زبان روسی دانشگاه فردوسی مشهد ایران مشهد

روان شناسی پرورشی یا روان شناسی تربیتی شاخه ای از علم روان شناسی است که هدف آن کمک به دست آندرکاران تربیت، در برخورد درست با مسائل آموزش و پرورش است. و در واقع یکی از مهم ترین رشته هایی است که به بحث و بررسی پیشرفت های درسی و نارسائی های تحصیلی یادگیرندگان می پردازد. در پژوهش حاضر با استفاده از روش اسنادی - کتابخانه ای به چیستی و ضرورت روان شناسی تربیتی پرداخته شده و چشم اندازهای آن در عرصه ی آموزش مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجا که اموزش و پرورش حوزه ی وسیعی از فعالیت های آدمی را در بر می گیرد، رشته ی روان شناسی پرورشی، در بدو تاسیس در پاسخ به نیازهای گوناگون مربیان، تقریبا همه ی موضوعات روان شناسی را در بر می گرفت؛ اما با گسترش رشته های مختلف روان شناسی و تخصصی شدن و استقلال یافتن آن ها، دامنه ی موضوع های روان شناسی پرورشی نیز محدود شد و از آن جایی که مهم ترین فعالیت های وابسته به آموزش و پرورش را یادگیری وآموزش تشکیل می دهند، اکنون روان شناسی تربیتی عمدتا با روش ها و دانش (قانون ها و نظریه ها) خودش به مطالعه ی موضوع یادگیری، یادگیرندگان، آموزش و آموزگاران می پردازد. از آنجا که روان شناسی تربیتی به آموزش و یادگیری در موقعیت تعلیم و تربیت اختصاص یافته است. وعلم و تمرین در آن نقش مهمی دارد، دانش مربوط به حوزه های علمی این رشته از نظریه و پژوهش ناشی از کار روان شناسان تربیتی و هم چنین تجارب علمی معلمان استخراج شده است و بحث های جدی در رابطه با این موضوع که تا چه میزان آموزش بر پایه علم استوار است، در برابر این موضوع که تا چه حد براساس هنر است، مطرح می گردد. به عنوان یک علم، هدف روان شناسی تربیتی فراهم آوردن دانش های پژوهشی است که شما بتوانید به صورت موثر از آن ها در کلاس استفاده نمایید. اما دانش ناشی از علم به تنهایی نمی تواند تمام موفقیت هایی را که در تدرس با آن مواجه هستید را تضمین نماید و این جایی که تدریس، یک هنر در نظر گرفته می شود.

روان شناسی تربیتی، چیستی، چشم انداز، آموزش، یادگیری