علی دانایی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
مجید ولی شریعت پناهی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد یادگار امام (ره) شهر ری
مسعود مهدوی - استاد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه تهران

کیفیت زندگی، مفهوم پیچیده شرایط زندگی و وضعیت جمعیت در یک ناحیه است. این مفهوم دربرگیرنده ابعاد ذهنی و عینی است که شاخص هایی مانند رضایت، شادمانی و امنیت را شامل می­شود و در برخی موارد، رضایت های اجتماعی نیز نام می­گیرد. در پژوهش توصیفی-پیمایشی حاضر، شاخص های کیفیت زندگی در ابعاد اجتماعی، فرهنگی، کالبدی، محیطی و اقتصادی در روستاهای دهستان بهمئی گرمسیری جنوبی در شهرستان بهمئی از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد بررسی شد. پس از مطالعه اسنادی، مطالعات میدانی در ۸ روستای نمونه (بالای ۶۰ خانوار) صورت گرفت. همچنین ۲۴۳ پرسشنامه (با استفاده از فرمول کوکران) به صورت نظام­مند میان سرپرستان خانوار توزیع شد. اطلاعات جمع­آوری­شده، دسته­بندی و در نرم­افزارهای SPSS و GIS پردازش (تحلیل توصیفی و استنباطی) شد. یافته­ها نشان می­دهد که براساس دیدگاه سرپرستان خانوار جامعه نمونه از نظر کیفیت آموزش، کیفیت سلامت و امنیت و کیفیت روابط اجتماعی و همبستگی در بعد اجتماعی و فرهنگی شرایط قابل­قبولی دارند، اما کیفیت اوقات فراغت (بعد اجتماعی)، کیفیت محیط مسکونی و کیفیت زیرساخت ها در بعد کالبدی، کیفیت محیط فیزیکی در بعد محیطی و کیفیت درآمد و اشتغال در بعد اقتصادی شرایط مطلوبی ندارند و پایین تر از حد متوسط ارزیابی شده اند؛ بنابراین، می توان گفت کیفیت زندگی در این روستاها با شرایط نرمال و مطلوب زندگی فاصله دارد و عامل مهمی در کندی روند توسعه روستایی و فاصله­گرفتن از توسعه پایدار در محیط مورد مطالعه به­شمار می­آید.  

بهمئی, توسعه روستایی, شاخص های کیفیت زندگی, کیفیت زندگی, نواحی روستایی