سکینه شیروان
بهرام فلاحتکار
حمید علاف نویریان
علیرضا عباسعلیزاده

مطالعه حاضر جهت بررسی پاسخ بچه تاسماهیان سیبری (Acipenser baerii) به دورههای گرسنگی، محدودیت غذایی و غذادهی کامل به مدت ۸ هفته انجام گردید. در این تحقیق ۲۷۰ عدد بچه ماهی در قالب سه تیمار (به همراه سه تکرار) در ۹ مخزن فایبرگلاس توزیع شد. در ابتدا و انتهای آزمایش از هر تکرار ۵ قطعه ماهی به صورت تصادفی جهت آنالیز ترکیب شیمیایی لاشه نمونهبرداری شد. نتایج نشان داد که پارامترهای رشد در تاسماهی سیبری به صورت معنادار تحت تاثیر دورههای گرسنگی و محدودیت غذایی قرار میگیرند (۰۵/۰P < ). درصد رطوبت و چربی به صورت معناداری در تیمارهای مختلف اختلاف داشت (۰۵/۰P < )؛ به نحویکه بالاترین درصد رطوبت و چربی به ترتیب در تیمار گرسنه و تغذیه کامل شده مشاهده گردید. محتوای پروتئین در تیمار گرسنه به صورت معناداری کمتر از سایر تیمارها بود (۰۵/۰P < ) در حالیکه در محتوای خاکستر لاشه اختلاف معناداری مشاهده نگردید (۰۵/۰P > ). نتایج نشان داد که کاهش وزن تاسماهی سیبری در دوران کمبود غذایی، به علت مصرف ذخایر چربی و سپس منابع پروتئینی بدن و جایگزینی آن با آب است. به بیان دیگر، در دوران کمبود غذایی، تاسماهی سیبری ذخایر پروتئینی را نسبت به چربی ها بهتر حفظ می کنند. Brandt ۱۹۶۹

Siberian sturgeon, Starvation, Restricted feeding, Growth, Carcass analysis, تاسماهی سیبری, گرسنگی, غذادهی محدود, رشد, ترکیب لاشه