بررسی برخی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی هور شادگان

نمونه گیری از تیر ماه ۱۳۷۸ لغایت خرداد ماه ۱۳۷۹ در پنج ایستگاه و بصورت ماهانه از هورشادگان انجام گرفت. pH، دمای آب و هدایت الکتریکی (EC) در محل اندازه گیری شدند. بیشترین مقادیر درجه حرارت در تیر ماه و مرداد ماه و اکسیژن در آبان ماه و بهمن ماه مشاهده شده است. مقادیر pH در دامنه ۲/۷ تا ۳۶/۹ قرار داشته و در اکثر موارد در دامنه قابل قبول برای آبزیان می باشد. نتایج مربوط به سختی و شوری نشان می دهد که آب هورشادگان جزء آبهای بسیار سخت و نیز لب شور می باشد. میزان اکسیژن محلول در اکثر موارد بالای ppm۵ بوده که برای رشد و تولید مثل ماهی در حد مطلوب می باشد. تغییرات Biological Oxygen Demand (BOD۵) در دامنه ۳ تا ۱۰ میلیگرم در لیتر بوده که در آبهای متوسط تا کثیف دسته بندی می شود. مقادیر Chemical Oxygen Demand (COD) هور در پاییز افزایش نشان می دهد. همچنین آب هور از نظر میزان نیتروژن نیتراتی (N/NO۳) و نبیتروژن نیتریتی (N/NO۲) در حد آبهای غیرآلوده می باشد. براساس نتایج آنالیز واریانس عمدتا ایستگاههای منصوره و عطیش دارای کیفیت آبی مشابه یکدیگر می باشند. همچنین مطالعات انجام شده در سالهای مختلف نشان می دهد که کیفیت آب هورشادگان افت داشته است که این مسئله احتمالا بدلیل کاهش بارندگی و نیز افزایش بار آلودگی در هورشادگان می باشد.

Keywords:

خصوصیات فیزیکی و شیمیایی , آب سخت , آب لب شور , هر شادگان , خوزستان , ایران