فرشته سراجی
محمد صدیق مرتضوی
غلامعباس زرشناس
عیسی کمالی
بهنام دقوقی
فرشته اسلامی

در سال ۱۳۸۳ بعد از استقرار هفت نوع سازه مختلف در آبهای بندر لنگه، موجودات رشد نموده روی سازه ها  بمدت دو سال  (زمستان ۸۳ – زمستان ۸۵)  در غالب پروژه "بررسی برخی از فاکتورهای زیستی"، مورد مطالعه  قرار گرفتند. موجودات رشد یافته روی سازه ها در ۱۲ گروه قرار داشتند. عمده ترین گروهها شامل: بارناکل از سخت پوستان با یک گونه Megabalanus tintinnabulum، اسفنج  با ۵ خانواده و تونیکات بودند. از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۴ (یک سال بعد از استقرار سازه) توده زنده افزایش ولی بعد از آن کاهش یافت. بالاترین توده زنده  (وزن تر برحسب گرم ) در سال ۱۳۸۴ ثبت شد (۲۲۴/۴۰۹ گرم)، در سال ۱۳۸۵ افزایش اندازه و همچنین افزایش تراکم برخی از گروهها مانند: خرچنگ، افوریده، کرم پرتار و لارو ماهی دیده شد. تراکم دوکفه ای ها نیز کاهش داشت ولی اندازه آنها افزایش قابل ملاحظه ای  نشان داد. از لحاظ آماری اختلاف معنی داری بین تراکم موجودات در سطوح مختلف سازه ها دیده نشد. در بررسی تراکم کل موجودات روی انواع مختلف سازه  (تاثیر نوع سازه بر تراکم) اختلاف معنی داری مشاهده نشد. هرچند بیشترین تراکم (خصوصا" تراکم بارناکل) بر روی سازه از نوع مخلوط (هرمی- مواد از رده خارج شده) و کمترین میزان روی سازه ای که فقط از مواد از رده خارج شده تشکیل شده بود، مشاهده شد. میزان خرچنگ نیز در سازه های مخلوط (هرمی-دایره ای- مواد از رده خارج شده) بیشتر از سایر سازه ها بود.

Habitat, Invertebrate, Density, Bandar Lengeh, Persian Gulf, زیستگاه, بی مهرگان, تراکم, بندر لنگه, خلیج فارس