نظر به اینکه اطلاعات زیستی اندکی بخصوص در رابطه با تغذیه سرخو معمولی Lutjanus johni وجود داشت. از اردیبهشت ماه ۱۳۵۷ لغایت تیر ماه ۱۳۷۶ به مدت ۱۵ ماه جمعا ۶۱۳ نمونه مورد بررسی قرار گرفت. در این راستا شاخص خالی بودن معده (CV)  و ترجیح غذایی (Fp) این ماهی محاسبه شد. از معده های بررسی شده تعداد ۴۴ عدد پر،۲۷ عدد نیمه پر و ۵۴۲ عدد خالی بودند. شاخص خالی بودن معده برابر با ۴/۸۸ و میزان ترجیح غذایی برای سخت پوستان ۶/۵۵، ماهی ۳/۴۴ و نرمتنان ۱.۴ بدست آمد. در بررسی جزیی تر سخت پوستان، Fp برای خرچنگ ۵۴، عقربک ۲/۲۳، میگو ۲/۲۰ و لابستر ۵/۲ محاسبه شد. در نهایت نتیجه گرفته شد که احتمالا این ماهی یک گونه کم خور بوده و غذای اصلی آنها را سخت پوستان تشکیل می دهند که از این میان خرچنگ غذای اصلی محسوب می شود

تغذیه, ماهی سرخوی معمولی, Lutjanus johni, استان هرمزگان, ایران