اثرات دفعات غذادهی بر رشد، بازماندگی و کیفیت آب حوضچه های پرورش میگوی سفید هندی (Penaeus indicus)
Publish place: Iranian Scientific Fisheries Journal، Vol: 19، Issue: 4
Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 136
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ISFJ-19-4_012
تاریخ نمایه سازی: 24 آبان 1400
Abstract:
اثر دفعات غذادهی بر عملکرد رشد، ضریب تبدیل غذایی و بازماندگی پست لاروهای میگوی سفید هندی (P. indicus) در مدت ۵۶ روز مطالعه و بررسی شد. مطالعه در ۱۶ تانک فایبرگلاس مجهز به سیستم چرخشی آب توسط هوادهی با ۴ تکرار برای هر تیمار انجام شد. بیست پست لارو با میانگین (± انحراف استاندارد) وزنی ۰۲/۰±۵۶/۱ گرم بصورت دستی شمارش و در هر تانک ذخیره شدند و بترتیب با ۲، ۴، ۶ و ۸ بار در روز غذادهی شدند. میانگین (± انحراف استاندارد) وزن نهایی بدن بطور معنیداری در تیمارهای ۲ و ۴ بار غذادهی (بترتیب ۰۸/۰±۷۶/۵ و ۱۵/۰±۹۶/۵ گرم) نسبت به تیمارهای ۶ و ۸ بار غذادهی در روز (به ترتیب ۱۶/۰±۵۴/۸ و ۱۹/۰±۳۱/۸ گرم) کمتر بود (۰۵/۰P<). اختلاف معنیداری در ضریب تبدیل غذایی تیمارهای ۶ و ۸ بار غذادهی با دیگر تیمارها وجود داشت (۰۵/۰P<). بهترین میزان ضریب تبدیل غذایی در تیمار ۶ بار غذادهی در روز بدست آمد. میزان نرخ رشد ویژه (SGR) میگوهای ۶ بار غذادهی شده در روز بطور معنیداری (۰۵/۰>P) نسبت به میگوهای تغذیه شده با دیگر رژیمهای غذادهی بالاتر بود (۰۴/۰±۰۳/۳ درصد)، در حالی که میگوهای ۸ بار غذادهی شده SGR بیشتری را (۰۵/۰±۹۵/۲ درصد) نسبت به میگوهای ۲ (۰۶/۰±۳۶/۲ درصد) و ۴ بار غذادهی در روز (۱۱/۰±۳۹/۲ درصد) دارا بودند. میزان بازماندگی بطور معنیداری متفاوت بود (۰۵/۰P<). بهترین میزان بازماندگی از تیمار ۶ بار غذادهی بدست آمد. پارامترهای کیفیت آب (شوری، اکسیژن محلول، دما) در بین تیمارها اختلافی نداشتند (۰۵/۰P<)، اگرچه، برخی پارامترهای کیفیت آب (آمونیوم، نیترات، نیتریت، فسفات و pH) بطور معنیداری در بین تیمارها متفاوت بودند (۰۵/۰P<). نتایج نشان دادند که غذادهی میگوی سفید هندی بیش از ۴ بار در روز مفید میباشد.
Keywords: