مسعود سلطانی

زمینه و هدف: در دانشگاه های نظامی، فرماندهان صف، مسئولیت آموزش و تربیت دانشجویان را به عهده دارند و به همین دلیل از تاثیرگذارترین عناصر در زندگی دانشجویان محسوب می شوند. این مقاله به مقایسه رضایت دانشجویان و عملکرد گروهان های دانشجویی در دو گروهانی می پردازد که یکی از آن ها دارای فرماندهی با سبک رهبری رابطه مدار و دیگری دارای فرماندهی با سبک رهبری وظیفه مدار است و قصد دارد بررسی نماید که کدامیک از این سبک های رهبری، میتواند رضایت بیشتر و عملکرد بالاتری را سبب شود. روش: این تحقیق به صورت تجربی(شبه آزمایشگاهی) و به شکل مقایسه ای انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق را فرماندهان صف منتخب(۱۱فرمانده)، دانشجویان آن ها(۲۹۰ دانشجو)، فرماندهان مافوق، همکاران فرمانده و سرگروهبان‎های دانشجویی مرتبط(۶۷ نفر) تشکیل داده که تقریبا تمامی آن ها مورد پرسش قرار گرفته و ۲۲۰ دانشجو به عنوان نمونه انتخاب شدند. از بین فرماندهان صف، با کمک پرسشنامه های معتبر، رابطه مدارترین و وظیفه مدارترین فرمانده صف انتخاب شده و در شرایط برابر، دانشجویان آن‎ها از نظر میزان رضایتمندی و عملکرد جمعی، مورد بررسی قرار گرفته اند؛ روایی پرسشنامه ها با نظر خبرگان و پایایی آن ها با آلفای کرونباخ(۸۸/۰) تایید گردید و داده ها با استفاده از آزمون تی دو جمله ای تحلیل شدند. یافته ها و نتایج: تحلیل داده های جمع آوری شده نشان داد که گروهانی که دارای سبک رهبری رابطه مدار است در تمام شاخصهای عملکردی شامل انضباط، اخلاق، حمیت قسمتی و موفقیت علمی، به طور معناداری امتیاز بالاتری دارد و در شاخص های رضایت از زندگی دانشجویی نیز این گروهان در رضایت از فرمانده، امتیاز بالاتری کسب نمود اما در رضایت از شرایط زندگی دانشجویی، تفاوت معنادار نبود. این نتایج به خوبی گویای این امر است که فرماندهان صف رابطه مدار، در جلب رضایت دانشجویان و به مراتب در دستیابی به عملکرد بالاتر، موفق تر هستند.

رهبری, رابطه مداری, وظیفه مداری, رضایت از زندگی, دانشجوی پلیس, عملکرد