طراحی الگوی مدیریت پلیس جامعه محور در جمهوری اسلامی ایران

هدف: این پژوهش به بررسی شناخت عوامل موثر بر رویکرد مدیریت پلیس جامعه محور در جمهوری اسلامی ایران به منظور طراحی الگوی بومی این رویکرد می پردازد. روش: نوع پژوهش کاربردی و روش پژوهش توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه فرماندهان و مدیران عالی ناجا است؛ از بین آنها به روش جدول نمونه گیری کوجیو مورگان ۱۱۵ نفر انتخاب گردیده است. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن مورد تایید اساتید و صاحب نظران بوده و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ تعیین شده (۸۶۱۴/۰=α) مورد تایید قرار گرفته است. برای تحلیل داده ها از آزمون T (یک طرفه)، آزمون کلموگروف و اسمیرونوف، آزمون همبستگی پیرسون و آزمون کندال تا اوبی با استفاده از نرم افزار SPSS و همچنین برای آزمون الگوی تحلیلی پژوهش از نرم افزار لیزرل تحلیل عاملی صورت گرفته است. در این پژوهش عوامل و متغیرهای درون سازمانی و برون سازمانی نظیر منابع انسانی، ساختار سازمانی، فناوری اطلاعات، حرفه ای بودن پلیس، سبک رهبری، توانمندی های رهبری، فرهنگ سازمانی، انتظارات مردم از پلیس، انتظارات حاکمیت از پلیس، مشارکت اجتماعی، نظارت همگانی، مساله محوری پلیس، اعتماد عمومی، قانون محوری پلیس و اقتدار پلیس به عنوان عوامل تاثیرگذار بر رویکرد پلیس جامعه محور در ایران تعیین شده اند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان می دهد که کلیه عوامل و متغیرهای پیش بینی شده در تحقیق با رویکرد پلیس جامعه محور ارتباط معناداری را نشان می دهد و بر آن نیز تاثیرگذار می باشد. نتیجه گیری: الگوی پردازش یافته ها پژوهش نشان می دهد که عوامل برون سازمانی با رویکرد پلیس جامعه محور و عوامل درون سازمانی ارتباط مستقیم داشته و عوامل درون سازمانی با رویکرد پلیس جامعه محور رابطه معکوس را نشان می دهد.

Keywords:

مدیریت پلیس جامعه محور , سازمان پلیس , نظریه پلیس جامعه محور , مشارکت اجتماعی , مدیران و فرماندهان عالی ناجا , مساله محوری پلیس , نظارت همگانی , اعتماد عمومی