مهدی کریمی - استادیار، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
حامد شرکائی - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
علیرضا شوشتری - دانشیار، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

هدف این مقاله تعیین جنس و ضخامت جاروبک پتانسیومتر موتور XU۷ و حل مشکل عدم کارکرد مناسب آن است. مقدار نیروی تماسی پتاسیومتر یک پارامتر مهم در طراحی پتانسیومتر­ها است. از اینرو ابتدا تحلیل استاتیکی با استفاده از جنس­های مختلف انجام می­شود تا جنس و ضخامت مناسب جاروبک به گونه­ای تعیین شود که بتواند نیروی مورد نظر را تامین کند. سپس برای تایید نتایج، از یک روش آزمایشگاهی استفاده می­شود. با استفاده از روش­های پردازش سیگنال، نحوه عملکرد پتانسیومتر در حالت دینامیکی نیز مورد بررسی قرار می­گیرد. بدین صورت که سیگنال خروجی تعدادی از قطعات پتانسیومتر سالم و معیوب با جنس­های مختلف و تحت شرایط کار و تعداد سیکل­های مختلف ثبت می­شود. یک بردار ویژگی برای هر سیگنال گرفته شده از آزمایش، تعریف می­شود. این بردار ویژگی دارای چهار درایه می­باشد، که اولین درایه با استفاده از آنالیز اجزای اصلی به دست می­آید، درایه­های بعدی کرتوسیس، اسکیونس و میانگین هستند. درصدی از این بردار­های ویژگی به همراه کلاس مربوطه برای آموزش توسط بردار پشتیبان  استفاده می­شوند و یک دسته بندی کننده برای تشخیص قطعات سالم و معیوب ایجاد می­شود.

موتور XU۷, پتانسیومتر, تحلیل اجزای اصلی, بردار ویژگی, ماشین بردار پشتیبان