البرز محمدی - معاون دفتر تعاونیهای تولیدی و خدماتی وزارت تعاون- دانشجوی کارشناسی ار

یکی از بخش های مهم در توسعه اقتصادی یک کشور بخش کشاورزی است. در کشور پهناوری چون ایران توجه ویژه به این بخش ثمرات ارزندهای را به دنبال خواهد داشت. با توجه به تنوع آب و هوایی موجود در کشور و گونههای گیاهی و دامی موجود می توان ایران را کشوری ثروتمند در زمینه پتانسیل بالقوه کشاورزی دانست. اما به هرحال امروزه داشتن پتانسیل به تنهایی پاسخگوی نیازهای جوامع مختلف نیست، بلکه نبض اقتصادی جهان در دست کشورهایی است که از لحاظ علم و تکنولوژی پیشرفته ترند، کشورهایی که می توانند از منابع موجود حداکثر بهرهوری را داشته باشند. نانوتکنولوژی درکنار بیوتکنولوژی ، فناوری هستهای و فناوری اطلاعات به عنوان تکنولوژی قرن 21 محسوب می شود و توانسته است سایر علوم را تحت تاثیر خود قرار دهد. نانوتکنولوژی در بخش کشاورزی آ مریکا در سال 2004 نسبت به سال 2003 از رشدی 900 درصدی برخوردار بوده است. همچنین فناوری نانو توانایی به فعل رساندن پتانسیل های بالقوه کشاورزی در بسیاری از کشورهای درحال توسعه ازجمله ایران را داراست. با این وجود ممکن است درنگاه اول چگونگی بکارگیری این فناوری در کلیه شاخه های کشاورزی تا حدودی مبهم به نظر رسد.گفتنی است، امروزه کشورهایی که فقط به منابع خدادادی خود افتخار می کنند، جز اینکه در رده کشورهای جهان سوم طبقه بندی شوند، چیزی عاید آنها نخواهد شد. یکی از راههای فاصله گرفتن از این مرحله و گام برداشتن به سوی پیشرفت وتوسعه یافتگی استفاده از علوم و تکنولوژی های جدید است . با توجه به کاربردهای فراوان نانوتکنولوژی ، این فناوری هم اکنون انقلابی را در همه علوم و از جمله صنعت کشاورزی ایجاد نموده و در آینده ای نزدیک نقش آن در برنامه های اقتصادی دنیا بسیار تاثیر گذار خواهد شد. با توجه به نوپا بودن این علم فاصله ایران از سایر کشورهای توسعه یافته بسیار کمتر از علوم دیگر است. بنابراین با در نظر گرفتن پتانسیل های فراوان صنعت کشاورزی در ایران، تردیدی نیست که با سرمایه گذاری و برنامه ریزی درجهت کاربرد این فناوری می توان در مسیر توسعه و پیشرفت کشور گام برداشت