معصومه علینقی پور - کارشناسی ارشد مدیریت امور فرهنگی، دانشگاه آزاد واحد تهران شمال

در سده بیست ویکم مساله فرم و شکل، یا چگونگی رشد و توسعه شهر در فضا، که همسو با آموزه های پایداری شهرها باشد، یکی از دغدغه های اساسی متخصصان و دانشمندان شهری به شمار می رود. این دغدغه در قالب رشد پراکنده شهری در بسیاری از شهرها به عنوان یک مشکل اساسی بروز و نمود یافته است و شهر تهران نیز از این مشکل در امان نمانده است. راهبرد رشد هوشمند از جدیدترین و مهمترین انگاره های شهرسازی پایدار بوده و از مهمترین استراتژی ها در پراکندگی شهری به حساب می آید. هرچه یک شهر بزرگتر باشد قاعدتا نیازمند برنامه ریزی دقیق تری است زیرا میزان آسیب پذیری آن در مقابله با بحرانها بالاتر میرود، اما سوال اینجاست با گذشت چند دهه از بکارگیری واژه هوشمندسازی و تلاش برای رسیدن به شهر هوشمند، چرا هنوز شهرها به خصوص برخی از توسعه یافتهترین آنها در برابر بحرانها مصون نیستند. هدف این مقاله برنامه ریزی ارائه خدمات الکترونیک شهرداریها با توسعه رشد هوشمندسازی با مطالعه کتابخانه ای و اسنادی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد از ضرورت خاص برای ایجاد رشد هوشمند شهری در کلانشهرهای ما رسیدن به یک فرم فضایی پایدار است که به منظور مدیریت بهینه فضا و توسعه درون بافتی در راستای عدم گسترش فیزیکی شهر و تخریب محیط زیست و جلوگیری از روند توسعه بیرویه شهر است و اهمیت توسعه حمل و نقل عمومی و مشارکت شهروندان و افزایش تراکم را در رشد هوشمند شهری مشخص میکند. و می توان گفت فقدان منابع لازم و نیروی انسانی به عنوان موانع جدی بر سر ایجاد شهرهای هوشمند است که در این راه شهرها از منابع مالی گوناگونی سعی در تخصیص بودجه های لازم دارند. در نهایت باید گفت شفافیت و مسئولیت پذیری دولت ها در اجرای پروژه شهرهای هوشمند به عنوان نکته ای کلیدی و حیاتی به منظور حصول اطمینان از موفقیت برنامه ها الزامی است.

رشد هوشمند، اسپرال شهری، انتظام فضایی، توسعه پایدار